Ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά:
Την Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2021, κατά την διάρκεια της πρώτης Διαδικτυακής Κοπής της Βασιλόπιτας του Συλλόγου Ιμβρίων, ο Έλληνας ΥΠΕΞ απηύθυνε ένα χαιρετισμό στον οποίο τόνισε πως«Η Τουρκία πρέπει επιτέλους να κατανοήσει ότι η Ελληνική Μειονότητα στην Ίμβρο, την Τένεδο και την Κωνσταντινούπολη δεν συνιστά εχθρό για την υπόλοιπη τουρκική κοινωνία», τονίζοντας πως η «Η Τουρκία θα πρέπει να σεβαστεί πλήρως τα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητας, συγκλίνοντας με τα διεθνή και ευρωπαϊκά πρότυπα σεβασμού δικαιωμάτων του ανθρώπου και των ατόμων που ανήκουν σε μειονότητες».
Απόλυτα σωστά και ήπια σχόλια αν λάβει κανείς υπ΄ όψη τον Γολγοθά του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου από τις φρικτές και απάνθρωπες πρακτικές της επίσημης Τουρκίας, οι οποίες ξεκίνησαν από την επομένη κιόλας της υπογραφής της Συνθήκης της Λωζάνης και οδήγησαν σε πρωτοφανή συρρίκνωση του ελληνικού πληθυσμού από 120.000 περίπου άτομα το 1923, σε μόλις μερικές χιλιάδες που μετριούνται στα δάκτυλα του ενός μόνο χεριού.
Μόλις δύο ημέρες αργότερα (19/1/2021), ο Hami Aksoy, εκπρόσωπος του Τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών, εξέδωσε μια ανακοίνωση – μνημείο υποκρισίας και παραπληροφόρησης, η οποία προσπαθεί ξεδιάντροπα να εξαπατήσει κάθε καλόπιστο τρίτο, προσβάλλοντας την νοημοσύνη όσων έζησαν και γνωρίζουν από πρώτο χέρι την «συνεργασία» της επίσημης Τουρκίας με τους «Ρωμιούς ορθόδοξους πολίτες της» τους οποίους καταδίκασε σε ψυχρό και μεθοδικό, οικονομικό, θρησκευτικό και φυσικό αφανισμό.
Ας δούμε λοιπόν τι ακριβώς λέει και τι ακριβώς «ξεχνάει» ο εντιμότατος κύριος Ακσόι, προκειμένου να παραμορφώσει την αλήθεια και να ποτίσει με χονδροειδή προπαγάνδα την αγράμματη ή αμόρφωτη εκλογική πελατεία του, η οποία είναι πρόθυμη να πιστέψει όλα τα ψεύδη που διαδίδουν συστηματικά οι φανατικοί ισλαμιστές και οι φασίστες που ελέγχουν ασφυκτικά την τουρκική εξουσία.
Μας λέει λοιπόν ο εντιμότατος κύριος Ακσόι:
«Είναι κωμικοτραγικό το ότι ο Υπουργός Εξωτερικών μιας χώρας, η οποία έχει καταδικαστεί τρεις φορές από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ως αποτέλεσμα της πολιτικής αφομοίωσης και καταστολής που εφαρμόζεται στην ‘Τουρκική Μειονότητα της Δυτικής Θράκης’, επικρίνει την χώρα μας σχετικά με τις μειονότητες. Τα τελευταία χρόνια, έχουν γίνει πολλά εποικοδομητικά βήματα με στόχο την επίλυση των προβλημάτων της Ρωμαίικης Ορθόδοξης Μειονότητας σε συντονισμό με τους Ρωμιούς Ορθόδοξους πολίτες μας. Όσον αφορά την επίλυση των προβλημάτων της “Τουρκικής Μειονότητας της Δυτικής Θράκης” στην Ελλάδα, η οποία είναι μέλος της Ε.Ε. και θεωρεί τον εαυτό της ως το λίκνο της δημοκρατίας, δεν υπάρχει πρόοδος, αλλά αντίθετα υπάρχει οπισθοδρόμηση. Η Ελλάδα παραβιάζει επίμονα τα δικαιώματα της “Τουρκικής Μειονότητας της Δυτικής Θράκης”, τα οποία απορρέουν από τη Συνθήκη της Λωζάνης και από πολυμερείς συμβάσεις. Εξακολουθεί να μην εφαρμόζει τις καταδικαστικές αποφάσεις που έλαβε το ΕΔ ΑΔ σχετικά με την άρνηση της “τουρκικής ταυτότητας” της μειονότητας. Πρόσφατες πρακτικές απέναντι στα ιεροσπουδαστήρια της “Δυτικής” Θράκης δείχνουν ότι στην Ελλάδα, όχι μόνο η έκφραση «Τουρκικός» δεν μπορεί πλέον να είναι ανεκτή, αλλά και η έκφραση «Μειονότητα».
Τι υποκρίνεται πως «ξεχνάει» ο εντιμότατος κύριος Άκσοι:
Πρώτον, στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί. Όταν έχεις στην πλάτη σου δύο περίπου εκατοντάδες αποφάσεις του ΕΔΑΔ τις οποίες αγνοείς προκλητικά, με τι θράσος επικαλείσαι τρείς αποφάσεις του ιδίου δικαστηρίου εναντίον της Ελλάδος που είναι και άσχετες με το θέμα για το οποίο μιλάς; Πόσες αποφάσεις του ΕΔΑΔ ζητούν από την Τουρκία να απελευθερώσει τον Σελαχετίν Ντεμιρτάς από τις φυλακές όπου κρατείται για χρόνια χωρίς λόγο; Πόσες δεκάδες αποφάσεις σχετικές με ανθρώπινα δικαιώματα απλά αγνοούνται και πετιούνται στον κάλαθο των άχρηστων από τους ίδιους ανθρώπους που δείχνουν υποκριτικά απέραντη «ευαισθησία» για τις ίδιες αποφάσεις όταν αφορούν τρίτους;
Δεύτερον, μήπως η ίδια η Τουρκία δεν επέβαλε κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων για την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης πως οι μουσουλμάνοι που παρέμειναν στην Ελλάδα να μην χαρακτηριστούν «Τούρκοι», από τον τρόμο των δεκάδων εκατομμυρίων Κούρδων που ζουν ακόμα στην Τουρκία; Η ίδια η Τουρκία δεν επέβαλε τον θρησκευτικό χαρακτηρισμό και όχι τον εθνοτικό; Γιατί άραγε τώρα χύνει κροκοδείλια δάκρυα με τόση μανία, για δήθεν «επίμονη παραβίαση» της Συνθήκης της Λωζάνης ή δικαιωμάτων Ελλήνων πολιτών, μουσουλμάνων το θρήσκευμα;
Τρίτον οι αποφάσεις του ΕΔΑΔ που θρασύτατα επικαλείται αφορούν ατομικό προσδιορισμό και φυσικά όχι ομαδικό. Και απορείς κανείς: Από τόσους χρυσοπληρωμένους πράκτορες των φανατικών ισλαμιστών και των γκρίζων λύκων μέσα στην Ελληνική Θράκη, μόνο τρείς βρέθηκαν να «δικαιωθούν» στο ΕΔΑΔ;
Τέταρτον προφανώς ο κύριος Ακσόι θεωρεί σαν «εποικοδομητικά» βήματα της Τουρκίας απέναντι «στους Ρωμιούς πολίτες της» την φίμωση της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης εδώ και δεκαετίες, την συστηματική μετατροπή Βυζαντινών ναών σε τεμένη με αποκορύφωμα την «κατάκτηση» του παγκόσμιου μνημείου πολιτιστικής κληρονομιάς – του ιερού ναού της Αγίας του Θεού Σοφίας, την συστηματική αρπαγή αμύθητης ακίνητης περιουσίας των Ρωμιών της Τουρκίας, την επαπειλούμενη κατάρρευση του ελληνικού ορφανοτροφείου της Πριγκήπου το οποίο θεωρείται το μεγαλύτερο ξύλινο κτίσμα της Ευρώπης, την πεισματική άρνηση νομικής προσωπικότητας στο Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως το οποίο αποτελεί τον θρησκευτικό θεσμό εκατοντάδων εκατομμυρίων χριστιανών σε ολόκληρο τον κόσμο, ριζωμένο στην Πόλη του Κωνσταντίνου εδώ και δέκα επτά ολόκληρους αιώνες κ.ο.κ.
Πέμπτον ότι «αφομοίωση και καταστολή» δεν εφαρμόζεται στους Έλληνες πολίτες, μουσουλμάνους το θρήσκευμα στην Ελληνική Θράκη, οι οποίοι αυξάνονται και πληθύνονται μέσα σε καθεστώς θρησκευτικής και πολιτικής ελευθερίας. «Αφομοίωση και καταστολή» εφαρμόστηκε και εφαρμόζεται συστηματικά από την Τουρκία στον Ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου με αποτέλεσμα από 120.000 άτομα που ήταν κατά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης, να απομείνουν σήμερα λίγες χιλιάδες που μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού. Αντίθετα οι Έλληνες πολίτες, μουσουλμάνοι το θρήσκευμα στην Ελληνική Θράκη, από 80.000 άτομα το 1923 αυξήθηκαν σε περισσότερα από 120.000 άτομα – όχι βέβαια από την δήθεν «καταπίεση» που ονειρεύεται η τουρκική προπαγάνδα. Επί πλέον, ο εντιμότατος κύριος Άκσοι «ξεχνάει» τις αυθεντικές πολιτικές «αφομοίωσης και καταστολής» που εφάρμοσε η Τουρκία όπως την απαγόρευση άσκησης δεκάδων επαγγελμάτων από Έλληνες της Κωνσταντινούπολης το 1932, την επιστράτευση στα τάγματα εργασίας όλων των ανδρών 18-45 ετών ελληνικής, αρμενικής και εβραϊκής μειονότητας το 1941, τον επιλεκτικό και εξοντωτικό φόρο περιουσίας μόνο σε χριστιανούς (βαρλίκι) το 1942, το φονικό πογκρόμ στον Ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης το 1955, τις μαζικές και απάνθρωπες απελάσεις το 1964 και τόσα πολλά άλλα. (Σημ. συντ.: Μερικά από τα παραπάνω αναφέρονται στο 20λεπτο ντοκιμαντέρ του ιστορικού Συλλόγου Κωνσταντινουπολιτών – κάντε κλικ εδώ).
Μας λέει ακόμα ο εντιμότατος κύριος Ακσόι:
«Η Τουρκία έχει ανοίξει στην Ίμβρο σχολεία για μόνο τέσσερις μαθητές στο πλαίσιο των αιτημάτων των Ρωμιών, Ορθόδοξων πολιτών, ενώ η Ελλάδα συνεχίζει να κλείνει μειονοτικά σχολεία στη “Δυτική Θράκη”. Η μείωση του αριθμού των μειονοτικών σχολείων στη Δυτική Θράκη από 231 σε 115 από την Ελλάδα τα τελευταία 25 χρόνια είναι ο πιο απτός δείκτης της οπτικής των δύο χωρών έναντι των μειονοτήτων. Ο Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας πρέπει να κοιτάξει στον καθρέφτη πριν προβεί σε τέτοιες σοβαρές δηλώσεις και πρέπει πρώτα να φροντίσει τα του οίκου του».
Τι «ξεχνάει» σκόπιμα ο εντιμότατος κύριος Άκσοι:
Πρώτον ότι το 92% του πληθυσμού της Ίμβρου και της Τενέδου ήταν Έλληνες χριστιανοί, όταν παραδόθηκε στην Τουρκία στο πλαίσιο της υπογραφής της Συνθήκης της Λωζάνης, με πολλές και συγκεκριμένες υποχρεώσεις της Τουρκίας. Για να επιβληθεί «αφομοίωση και καταστολή» του ελληνικού πληθυσμού, το 1964 μεταφέρθηκαν στην Ίμβρο ανοικτές φυλακές βαρυποινιτών οι οποίοι σκότωναν, βίαζαν και έκλεβαν ελευθέρα, με αποτέλεσμα ο έντρομος ελληνικός πληθυσμός των νησιών να τραπεί σε άτακτη φυγή.
Δεύτερον οι τέσσερις Έλληνες μαθητές της Ίμβρου και της Τενέδου και οι οικογένειες τους αντιστοιχούν (μαζί με τους ηλικιωμένους) μόλις στο 1% του συνολικού πληθυσμού των δύο πολύπαθων Ελληνικών νησιών. Αυτός είναι ο πιο κρυστάλλινος «δείκτης» της οπτικής των δύο χωρών έναντι των μειονοτήτων και όχι η ταχυδακτυλουργική «μείωση» 231 σχολείων Ελλήνων πολιτών, μουσουλμάνων το θρήσκευμα σε 115. Αλήθεια, πόσους μαθητές έχουν τα 115 κατά την τουρκική προπαγάνδα «μειονοτικά σχολεία»; Σίγουρα αρκετές χιλιάδες μαθητές και όχι τέσσερις που απέμειναν στην Ίμβρο και στην Τένεδο καθώς και λίγες δεκάδες μαθητών στην Κωνσταντινούπολη!
Συμπεράσματα: Η θρασύτατη επίκληση, απέναντι σε ξένες χώρες, διάφορων «δικαιωμάτων» που καταπατώνται περιφρονητικά μέσα στην ίδια την Τουρκία, αποτελεί πάγια τουρκική, εξωτερική πολιτική ολόκληρων δεκαετιών που εφαρμόζεται από όλες της παραλλαγές των παντουρκιστών*.
Αν λοιπόν σήμερα κάποιος θα πρέπει «να κοιτάξει στον καθρέφτη» τον εαυτό του, αυτός δεν είναι ούτε ο Έλληνας ΥΠΕΞ, ούτε φυσικά η Ελλάδα.
Είναι η Τουρκία, ο εντιμότατος κύριος Άκσοι και όλοι οι παντουρκιστές που αποτελούν το πιο κραυγαλέο παράδειγμα της παροιμίας «Φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης!».
* Παντουρκισμός και τουρκική πολιτική απέναντι στον ελληνισμό περιγράφονται στο διαχρονικό, αυτοβιογραφικό βιβλίο «Το Θαύμα – Μια πραγματική ιστορία» που είναι διαθέσιμο εντελώς δωρεάν τόσο στην 5η Ελληνική έκδοση (2020) όσο και στην 3η Αγγλική έκδοση (2019) από την Βιβλιοθήκη του International Hellenic Association. Η δωρεάν ηλεκτρονική έκδοση του 2020 περιλαμβάνει επικαιροποιημένη βιβλιογραφία εκατοντάδων πηγών σε Ελληνικά, Αγγλικά, Γαλλικά και Τουρκικά βιβλία.
