Του Ανδρέα Ζαρταλούδη,
Υποναύαρχος εα ΛΣ
Διαβάζω κι εγώ όπως όλοι, για τη θύελλα αντιδράσεων που προκάλεσε το ρεπορτάζ του βρετανικού BBC με τίτλο «Σλαβομακεδόνες, μια αόρατη μειονότητα» στην Ελλάδα. Σύμφωνα με το ειδησεογραφικό δίκτυο, υπάρχει μια «μειονότητα» στη χώρα η οποία μέχρι τη Συμφωνία των Πρεσπών ζούσε καταπιεσμένη, δεν αναγνωριζόταν κι εξοριζόταν από το ελληνικό κράτος. Όπως υποστηρίζει όμως στο ρεπορτάζ του το BBC, με την επικύρωση της συμφωνίας η Ελλάδα αναγνώρισε σιωπηρά την ύπαρξη «μακεδονικής γλώσσας και εθνότητας». Κι όμως, αρνήθηκε την ύπαρξη της «μακεδονικής μειονότητας» για δεκαετίες….
Και το πρώτο μου σχόλιο είναι: Ποιος έμεινε έκπληκτος; Ποιος είναι αυτός που δεν το περίμενε; Μήπως δεν το περίμενε η πλειοψηφία του ελληνικού λαού που δεν ήθελε την υπογραφή της Συμφωνίας, γνωρίζοντας ότι η αναγνώριση μακεδονικής γλώσσας και εθνότητας ανοίγει-όπως είπε και ο Κυριάκος Μητσοτάκης- το κουτί της Πανδώρας για την αναβίωση όλων των ανιστόρητων αλυτρωτικών διεκδικήσεων των Σκοπίων;
Μήπως δεν το περίμεναν ιστορικοί και διεθνολόγοι που μας προειδοποιούσαν σε όλους τους τόνους πως στη Δυτική Μακεδονία(περιοχή της Φλώρινας) υπάρχει μια μικρή κοινότητα μερικών χιλιάδων σλαβομακεδόνων, όπως αποκαλούνταν, οι οποίοι μετά τη Συμφωνία θα μπορούσαν να διεκδικήσουν το καθεστώς της “εθνικής Μακεδονικής” μειονότητας; (Μάλιστα οι συγκεκριμένοι εγκάθετοι του μηχανισμού προπαγάνδας των Σκοπίων χωρίς να χάνουν καθόλου καιρό, προχώρησαν ήδη στην επανασυγκρότηση ενός πολιτικού κόμματος «Σλαβομακεδόνων» που αποφάσισε να λάβει μέρος και στις Ευρωεκλογές, ζητώντας επιτακτικά από την ελληνική κυβέρνηση, την αναγνώριση ύπαρξης Εθνικής Μακεδονικής Μειονότητας στην Ελλάδα.)
Ή μήπως ξεχάσαμε ότι λίγο πριν την υπογραφή της Συμφωνίας, ο Σκοπιανός πρωθυπουργός μιλούσε για αναγνώριση της «Μακεδονικής» γλώσσας εντός της Ελλάδας αλλά και για «Μακεδονία» του Αιγαίου, δρομολογώντας ουσιαστικά τη διεκδίκηση μελλοντικά, μιας «Μακεδονικής» μειονότητας εντός της χώρας μας;
Αξίζει μάλλον να θυμηθούμε ότι ήδη στο παρελθόν είχε γίνει σχετική προεργασία που από τακτικισμό εστίασε αρχικά στην αναγνώριση γλωσσικής μακεδονικής μειονότητας, προσέκρουσε όμως στην ελληνική άρνηση να αναγνωρίσει τέτοια μειονότητα για εθνικούς λόγους. Σήμερα που η γλώσσα επισήμως αναγνωρίζεται ποιο είναι εκείνο το δικαστήριο που θα μπορούσε να αρνηθεί την ύπαρξη ομάδας ανθρώπων που μιλούν μακεδονικά;
Και μπορεί όπως λέει ο κ. Τσίπρας η Συμφωνία των Πρεσπών να κατοχυρώνει στα χαρτιά ότι δεν υφίσταται ζήτημα “μειονότητας” η αναγνώριση όμως «Μακεδονικής Γλώσσας» και από την Ελλάδα δίνει πλέον την δυνατότητα σε οποιονδήποτε πολίτη ή ομάδα πολιτών να διεκδικήσει την διδασκαλία της ακόμη και σε ιδιωτικά φροντιστήρια αλλά και σε τοπικό επίπεδο.
Αλλά και η συναίνεση και αποδοχή της επίμαχης τροπολογίας 36 του άρθρου 49 του Συντάγματος των Σκοπίων σε συνδυασμό με την νομιμοποίηση της χρήσης του όρου «Μακεδονια-ικός» με το τραγικό άρθρο 7 της Συμφωνίας των Πρεσπών που στην πράξη «ξεπλένει» τον «μακεδονισμό», ανοίγουν τον δρόμο για την έγερση ζητήματος «μακεδονικής μειονότητας» από μικρή, έστω, ομάδα Ελλήνων πολιτών χωρίς να υπάρχει βέβαια επίσημη στήριξη από τη γειτονική χώρα, κάτι που θα αποτελούσε κατάφωρη παραβίαση της Συμφωνίας.
Ας σταματήσουμε λοιπόν να κάνουμε τους έκπληκτους κι ας πάψουν εκεί στην Κυβέρνηση να αποδίδουν τα δικά τους λάθη στην αντιπολίτευση. Δικό τους «επίτευγμα» η Συμφωνία των Πρεσπών, δικός τους και ο Δούρειος Ίππος, που τον παρέδωσαν στα Σκόπια προς κάθε χρήση..
