Άρθρο του Δημοσθένη Πάκου, προέδρου της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Αθηνών:
Πάρα πολλές φορές έχω ακούσει από συνάδελφους την έκφραση “τι κερδίζω που είμαι επαγγελματίας ;;”, κάποτε με εκνεύριζε, με τον καιρό όμως και μετά από τη συναναστροφή μου με πολλούς από πολλές υπηρεσίες θεωρώ ότι έχουν δίκιο όσοι το λένε. Για το πώς φτάσαμε ως εδώ μπορούν να γραφτούν ολόκληροι τόμοι, σίγουρα ο καθένας από εμάς έχει τη δική του θεωρία, ακόμα πιο σίγουρα πρέπει να σταματήσει να μπαίνει το πρόβλημα κάτω από το χαλί. Το θετικό είναι ότι η συζήτηση έχει πλέον ανοίξει, όλοι όσοι εμπλεκόμαστε με τα συνδικαλιστικά δρώμενα και ο όσοι από την ηγεσία κατέχουν καίριες θέσεις γνωρίζουμε ότι έχει έρθει η ώρα δώσουμε τη μάχη μας ο καθένας από το δικό του μετερίζι ώστε να μην ακούμε πλέον αυτές τις εκφράσεις και αυτά τα δικαιολογημένα παράπονα. Αν δεν αλλάξουμε, αν δεν γίνουν πραγματικές τομές, αν δεν συγκρουστούμε με τον ίδιο μας τον εαυτό θεωρώ ότι δεν υπάρχει ελπίδα. Η μεγάλη ευκαιρία για μια αστυνομία σύγχρονη που θα λειτουργεί με όρους δικαιοσύνης και ισονομίας για τους ανθρώπους της χάθηκε στα τέλη της προηγούμενης 10ετιας όταν λίγο πριν τα μνημόνια όταν οι τότε φυσικές, πολιτικές αλλά και συνδικαλιστικές ηγεσίες αρνήθηκαν να καταλάβουν τι έρχεται. Ήταν από αγνοία, από αδιαφορία, από ανικανότητα, από την ιδεοληψία ενός ολόκληρου συστήματος ;;; δεν έχει πλέον σημασία, το κακό έγινε. Όταν ήρθε και το πάγωμα των προσλήψεων όλες οι παθογένειες βγήκαν στην επιφάνεια και όλα τα προβλήματα είναι εδώ για να μας θυμίζουν κάθε μέρα ότι πρέπει να αλλάξουμε. Πιστεύω ότι η επόμενη μεγάλη ευκαιρία θα μας δοθεί μετά το πέρας του εφιάλτη που περνάει η χώρα μας και όλη η υφήλιος με την εξάπλωση του κορονοϊού COVID-19. Πρέπει όλοι μας να διατυπώσουμε σαφείς προτάσεις στα αρμόδια συνδικαλιστικά όργανα ώστε οι επόμενες γενιές συναδέλφων να μην συζητάνε τα ίδια, να μην έχουμε ανθρώπους που καρτερικά και τίμια περιμένουν να πάρουν μετάθεση για τον τόπο τους και την ίδια ώρα να βλέπουν άλλους να πηγαίνουν με κάθε λογής νόμιμα παράθυρα, να μην έχουμε ανθρώπους που θα μένουν κολλημένοι σε μια υπηρεσία πρώτης γραμμής και επειδή δεν έχουν “άνθρωπο”, να μην είναι ο αστυφύλακας του πεζοδρόμιου σάκος του μποξ και έρμαιο πολιτικών συμφερόντων και μόνιμα υποψήφιος να χάσει τη δουλειά του, αυτά είναι μόνο κάποια από τα πολλά που κατά την γνώμη μου πρέπει να αλλάξουν και τα ανάφερα ενδεικτικά, τα υπόλοιπα εν καιρώ και στα όργανα που πρέπει.
