Πέρασαν δύο χρόνια από τότε που τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση η επικείμενη αλλαγή της νομοθεσίας για τη μεταφορά ασθενών με ψυχικές διαταραχές και όλα έμειναν εκεί..
Και γιατί να μην μείνουν, αφού και αυτή η δουλειά γίνεται με επιτυχία από τα κορόιδα που καλούνται να κάνουν και τους ψυχιάτρους..
Τις τελευταίες μέρες συνάδελφοι σε περιοχή της πόλης της Θεσσαλονίκης αντιμετώπισαν ψυχικά ασθενή που μεταξύ άλλων προκάλεσε φθορές σε υπηρεσιακό εξοπλισμό, τους χτύπησε, τους έφτυσε κλπ.. (μια όχι και σπάνια κατάσταση για εμάς που τα ζούμε καθημερινά εκ των έσω)
Αυτό το πάρεργο όμως, το οποίο συνεχίζουμε να επωμιζόμαστε ως Σώμα ενέχει κινδύνους τόσο για τους ίδιους τους ασθενείς όσο και για εμάς τους ίδιους..
Για ποιο λόγο έμεινε και αυτή η τροποποίηση της εν λόγω νομοθεσίας στα “συρτάρια”;;
Και για ποιο λόγο γενικότερα η πολιτεία θεσπίζει άμεσα νόμους για πάρεργα που “φορτώνονται” στη καμπούρα του Αστυνομικού, ενώ την ίδια στιγμή παρουσιάζεται δυσκοίλια στη λήψη αποφάσεων που θα αποσυμπιέσουν την Αστυνομία και θα της επιτρέψουν να ασχοληθεί με τη κύρια αποστολή της;;
Ρητορικά ερωτήματα φυσικά, αφού την απάντηση μας την δίνει διαχρονικά η πολιτεία με την απαξία με την οποία αντιμετωπίζει το σύνολο των εργασιακών μας προβλημάτων. Και όταν λέμε ότι ένα ολόκληρο σύστημα στηρίζεται στις δικές μας πλάτες κάποιοι σφυρίζουν αδιάφορα..
Αντωνίου Ευάγγελος
Αντιπρόσωπος Ε.Α.Υ.Θ. στην Π.Ο.ΑΣ.Υ.
Μέλος ΕΜΑΣ
