Με αφορμή τα γεγονότα στις Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να συζητήσουμε σοβαρά για τα ζητήματα της Δημοκρατίας και να αναζητήσουμε τους λόγους που φτάσαμε εδώ, γιατί παρόμοια φαινόμενα έχουμε ζήσει και στη χώρα μας.
Ας το ξεκαθαρίσουμε
Η χειρότερη μορφή και εφαρμογή των θεσμών της Δημοκρατίας είναι οπωσδήποτε καλύτερη από την απουσία της και φυσικά από την καλύτερη μορφή οποιουδήποτε άλλου πολιτεύματος. Αυτό γιατί όσο κακή κι αν είναι η Δημοκρατία μπορεί ο Λαός να τη διορθώσει και μάλιστα με τα μέσα που δίνει το ίδιο το πολίτευμα και σαφέστατα με ειρηνικό τρόπο, σε αντίθεση με οποιοδήποτε άλλο καθεστώς.
Σε κάθε περίπτωση δεν νοείται Δημοκρατία, των ομάδων, των στεγανών , των ολίγων, της αυθαιρεσίας, της συνεχώς διαβουλευόμενης αδράνειας ή των ”αγανακτισμένων”, της ισχύος των δυναμικών μειοψηφιών και κυρίως της βίας. Ναι της ”βίας από όπου κι αν προέρχεται”. Η βία δεν είναι και δεν πρέπει να είναι αποδεκτή από κανέναν που διαβιεί σε μία ευνομούμενη δημοκρατική κοινωνία, ακόμα κι αν δεν πιστεύει σε αυτή.
Η Δημοκρατία σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει με τον αυστηρότερο τρόπο και ( νόμιμα) μέσα να υπερασπίσει τον εαυτό της, με νηφαλιότητα σύνεση, αναλογικότητα, μέτρο, αλλά και απόλυτη αποφασιστικότητα.
Στη Δημοκρατία δεν χωρεί η λογική του τσαμπουκά, του ισχυρότερου στη ρώμη ή στον πλούτο. Η Δημοκρατία προσδιορίζει επακριβώς το ρόλο ενός εκάστου. Το ρόλο των πλειοψηφιών αλλά και των μειοψηφιών. Το ρόλο των πολιτών αλλά και το ρόλο των εκπροσώπων του. Κανείς δεν νομιμοποιείται να υπερβαίνει τα όρια του ρόλου που κατέχει και που του έχουν καθορίσει οι κανόνες της Δημοκρατίας.
Η Δημοκρατία στη γνήσια εφαρμογή της δια των φορέων και των εκπροσώπων της, λειτουργεί πάντα στα πλαίσια των νομοθετικών ορίων που η ίδια έχει καθορίσει, σκέπτεται, διαλέγεται, αποφασίζει και εν τέλει λογοδοτεί στο ανώτατο όργανο που είναι ο λαός.
Η ελευθερία, η ισοπολιτεία, η ισονομία, η δικαιοσύνη, η αλληλεγγύη, τα δικαιώματα, η συμμετοχή, η λογοδοσία και πάνω από όλα η ουσιαστική δημοκρατία δεν είναι λόγια του αέρα, αλλά βασικά συστατικά του ωραιότερου πολιτεύματος που εφευρέθηκε.
Δεν πρέπει κανείς να λησμονεί ότι μόνο μέσα στο πολιτικό κράτος είναι δυνατόν ο άνθρωπος να πραγματοποιήσει το πεπρωμένο του και να αναπτύξει τις δημιουργικές δυνάμεις της ιστορικότητας του, καθώς αυτό το κράτος, αυτή η δημοκρατική πολιτεία του εξασφαλίζει τις προϋποθέσεις της προόδου του .
Το Δημοκρατικό κράτος (η Πολιτεία) ως πολιτική οντότητα και οργάνωση, γεννήθηκε πριν από δυόμιση χιλιάδες χρόνια σε αυτόν εδώ τον τόπο, για να ικανοποιήσει συγκεκριμένες ιστορικές ανάγκες της ανθρώπινης κοινωνίας.
Η ικανοποίηση αυτών των κοινωνικών αναγκών δεν πραγματοποιείται παρά μόνο μέσω της πολιτικής και κοινωνικής δημοκρατίας, αλλιώς δεν είναι πολιτικό κράτος, αλλά μία ατελής μορφή του.
Κατά συνέπεια η ιστορικότητα και η πολιτικότητα του κράτους που δημιουργήθηκε τότε, αποτελεί απτό παράδειγμα της εξουσίας του Δήμου και άφθαρτο ιστορικό δίδαγμα για την δημοκρατία του παρόντος αλλά και του μέλλοντος.
Έτσι δημιουργήθηκε η δημοκρατική πόλη, καθώς και η κοινή συνείδηση όλων των πολιτών ότι είναι μία ένωση φυσικών προσώπων που διαβιούν στον ίδιο χώρο και έχουν κοινά συμφέροντα και επιδιώξεις.
Όπως και τότε που ο μεγάλος κίνδυνος ήταν η εκτροπή από τη δημοκρατική λειτουργία η οποία οδηγούσε είτε σε οχλοκρατία είτε σε ολιγαρχία, έτσι και σήμερα βλέπουμε τον κίνδυνο του λαϊκισμού που έχει καταστεί κυρίαρχος και δυστυχώς κανείς δεν αντιδρά.
Τα παραδείγματα τρανταχτά, στην Αμερική, στην Αγγλία και σε άλλες χώρες της Ευρώπης όπου ισχυροποιούνται συνεχώς οι αντιδημοκρατικές δυνάμεις σε όλο το πολιτικό φάσμα, γιατί ο λαϊκισμός και ο εύκολος λόγος δεν γνωρίζει χρώμα και είναι εύπεπτος.
Έτσι και στην Ελλάδα, που αυτό το πνεύμα της ισοπέδωσης και του εύκολου ”ανατρεπτικού;!” λόγου ( χωρίς εναλλακτικές λύσεις και προτάσεις) ο οποίος κορυφώθηκε την προηγούμενη δεκαετία και εκφράστηκε δυναμικά από ένα |”πολύχρωμο” πλήθος στην Πλατεία Συντάγματος, που αλάλαζε υπέρ της καύσης του ναού της Δημοκρατίας.
Τούτο βεβαίως δεν πρέπει ουδόλως να μας κάνει να λησμονούμε τις τεράστιες ευθύνες όσων προσώπων και πολιτικών δυνάμεων διαχειρίστηκαν τα προηγούμενα χρόνια με τέτοιο τρόπο τη δημόσια εξουσία και έδωσαν τη δικαιολογία στους εχθρούς της Δημοκρατίας να απευθυνθούν σε πλατιές μάζες με τα γνωστά αποτελέσματα.
Η αποτροπή και αποφυγή στο μέλλον από τις σκηνές που αντικρίσαμε αυτές τις μέρες, μπορεί να επιτευχθεί με το να θυμηθούμε και να εφαρμόσουμε τον τρόπο με τον οποίο αναπτύχθηκε η θετική πολιτική σκέψη που προσπαθεί να εναρμονίσει τις απαιτήσεις του κράτους με τις απαιτήσεις της κοινωνικής ζωής, το οποίο περιλαμβάνει ολόκληρο το κοινωνικό σύνολο, χωρίς εξαιρέσεις.
Η δημοκρατική πολιτεία απελευθερώνει το άτομο, που ζει και δρα με βάση την ισονομία και την ελευθερία έκφρασης των σκέψεων του και του δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την αναζήτηση του δρόμου που οδηγεί στην ευδαιμονία. Μπορεί το σημερινό σύγχρονο κράτος να εξασφαλίσει στον άνθρωπο όλα τα προαναφερόμενα;
Οψόμεθα!
