Πριν από σαράντα περίπου χρόνια τα τεθέντα ερωτήματα μετά την μεταπολίτευση για το πώς θα λειτουργεί η κοινωνία μας και πως η Πολιτεία θα διασφαλίσει την ελευθερία, τα δικαιώματα και το κράτος δικαίου, τουλάχιστον σε θεσμικό επίπεδο, μπορεί να πει κανείς ότι άρχισαν να απαντώνται.
Η ανασυγκρότηση της παραγωγικής βάσης, η ενεργοποίηση συλλογικοτήτων και η δίκαιη αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου για τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής, τέθηκαν σε νέα βάση και αρκετά, έστω με μια πρωτόγονη ( διοικητική ) μορφή, εφαρμόστηκαν στην πράξη.
Οι στρεβλώσεις, η συνεχιζόμενη πελατοκρατεία, η διαπλοκή και η συνακόλουθη διαφθορά, τα συμφέροντα, η αδύναμη πολιτική βούληση, αλλά και η διεθνής συγκυρία, μετά την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ, οδήγησαν αυτή την ελπιδοφόρα πορεία προς την αναγέννηση της χώρας και της κοινωνίας σε αδιέξοδο και στην κυριαρχία τηςΤΙΝΑ (There Is No Alternative) ως αποκλειστικής θεωρίας και πρακτικής για τη διαχείριση των δημόσιων πολιτικών και της προόδου της κοινωνίας.
Τα αποτελέσματα γνωστά από την ανεξέλεγκτη δράση χωρίς κανόνες και έλεγχο του καπιταλισμού σε διεθνές επίπεδο, με κορυφαίο παράδειγμα τις τράπεζες που «επένδυαν» με τεράστιο ρίσκο, το οποίο οδήγησε στην οικονομική κρίση και ταλανίζει ακόμη τη διεθνή οικονομία. Στη χώρα μας το πρόβλημα επιδείνωσε ο άκρατος καταναλωτισμός και ο ανεξέλεγκτος δανεισμός.
Η πανδημία έφερε με μεγαλοπρεπή και τραγικό τρόπο την ανάγκη για ενίσχυση των δημόσιων δομών στην υγεία, στην παιδεία, στον εκσυγχρονισμό του κράτους και των παρεχόμενων υπηρεσιών, αλλά μέχρι σήμερα δεν έχει κατορθώσει να δημιουργήσει δυστυχώς εκείνο το ρεύμα στην κοινωνία που θα δώσει την ολιστική και μεθοδική απάντηση σε αυτό που πλασάρεται, ως η «μόνη επιλογή» από τους κυβερνώντες του σήμερα.
Είναι τώρα λοιπόν η ώρα όσοι πιστεύουν ότι μας αξίζει ένα καλύτερο παρόν και μέλλον, να ενεργοποιηθούν, καθότι οι αρχές και οι αξίες που μεγαλώσαμε παραμένουν ζωντανές και τρέφουν τις ελπίδες για μια δίκαιη και δημιουργική κοινωνία στην οποία θα συνδιαμορφώνουμε συλλογικά τις κοινές μας προσδοκίες, βάζοντας τον Άνθρωπο πάνω από το χρήμα και στο επίκεντρο των αποφάσεων που τον αφορούν.
Προϋπόθεση για τη διαμόρφωση μιας δίκαιης Πολιτείας είναι η ανοιχτή κοινωνία, η βαθιά πίστη στη δημοκρατία που πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτη και χωρίς φοβίες και εσωστρέφεια, ούτε απέναντι στους «εχθρούς της», ούτε απέναντι στους κάθε λογής λαϊκισμούς.
Φαίνεται καθαρά πως είμαστε σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι.
Το πολιτικό στατικό σκηνικό είναι πολύ πιθανό να αναδιαταχθεί σύντομα και να δημιουργηθεί, απέναντι σε αυτή τη λογική του χτες και των αδιεξόδων που βιώνουμε σήμερα, μία στέρεα αντιπρόταση εξουσίας με στρατηγική, πολιτικές προοδευτικές λύσεις, προτάσεις και απαντήσεις, περιθωριοποιώντας τους μηδενισμούς και τις ιδεοληψίες του παρελθόντος.
Ας ελπίσουμε να μην διαψευστούμε
