Ολοκληρώθηκε, χωρίς εκπλήξεις, το ταξίδι της Γερμανίδας υπουργού Εξωτερικών στην Ελλάδα και στην Τουρκία. Έμαθα ότι ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών δώρισε στην ομόλογο του ένα βιβλίο έκδοσης του ΥΠΕΞ για τις γερμανικές αποζημιώσεις. Θετική εν πρώτοις κίνηση.
Επίσης όλοι ακούσαμε την Γερμανίδα υπουργό των Εξωτερικών να διαλαλεί την ελληνικότητα των νησιών του Αιγαίου.
Εν πρώτοις θετικό και αυτό. Ωστόσο, μήπως τα απολύτως αυτονόητα όταν τίθενται έστω και υπέρ μας ανακινούν ένα διπλωματικό ζήτημα που μπορεί να εξελιχθεί σε «μάχη εντυπώσεων» σ΄ένα τραπέζι διαλόγου;
Στην Τουρκία, παρά τις «έντονες» αντιπαραθέσεις (αν και εφόσον) μεταξύ των δύο ΥΠΕΞ, επιβεβαιώθηκε η επικυριαρχία τους. Της Γερμανίας στα της Ευρώπης και της Τουρκίας στα του δικού της νέου σημαντικού ρόλου.
Βέβαια για την προμήθεια των υποβρυχίων, σφήκα ως ήταν αναμενόμενο η κυρία Μπέρμποκ.
Συμπέρασμα – προβληματισμός: Μήπως το 2023 βρεθούμε κάτω από την επιρροή των δυο επικυρίαρχων; Είτε μέσω της ενέργειας, είτε μέσω του διαλόγου με εγγυητή το Βερολίνο, είτε μέσω «βοήθειας» και «μεγάλων επενδύσεων»; Μήπως πρέπει να προσέξουμε ιδιαιτέρως, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, τις παραπάνω «θερμές αλληλουχίες» και τις μακροχρόνιες προεκτάσεις τους;
* κατά το «Άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων άλλα δε θεός κελεύει» (Άλλα τα σχέδια των ανθρώπων κι άλλες οι προσταγές του θεού)
