“Carthago delenda est”, ήταν η φράση με την οποία τελείωνε κάθε του λόγο στη Ρωμαϊκή Σύγκλητο ο Κάτων ο Πρεσβύτερος, προσπαθώντας να πείσει τους Ρωμαίους να καταστρέψουν την Καρχηδόνα, η οποία κατά την γνώμη του δεν θα αργούσε πολύ να θέσει σε κίνδυνο τη Ρώμη, για μια ακόμη φορά. Μετά από πολλά χρόνια, η άποψή του επικράτησε και οι Ρωμαίοι το 146 π.Χ. κατέστρεψαν ολοσχερώς και τελειωτικά την Καρχηδόνα.
Η Ελλάδα όμως είναι υποχρεωμένη να ζει, να αντιμετωπίζει, να αποτρέπει, ακόμη και να συνεργάζεται με τον γείτονά της, την Τουρκία, όσο και αν σύγχρονοι «Κάτωνες» να επιθυμούν ένα άλλο τέλος σε αυτήν την ιστορία. Τα χθεσινά Συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου μας έδειξαν για μια ακόμη φορά ότι κάτι τέτοιο δεν είναι στα πλάνα κανενός στον πλανήτη, για το προβλέψιμο μέλλον τουλάχιστον. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να μηδενίζουμε την όλη προσέγγιση καθώς το θέμα είναι πια στην ατζέντα της Ε.Ε και αναμφίβολα τα κράτη τα οποία είναι αντίθετα στις κυρώσεις με το χθεσινό κείμενο διατήρησαν την τελευταία γραμμή άμυνάς τους. Δημιουργείται ένα αντι-τουρκικό μέτωπο στην Ε.Ε που ακόμη και ο πιο απαισιόδοξος αναλυτής οφείλει να λάβει υπόψη. Υπό αυτό το πρίσμα, χθες η Ελληνική διπλωματία πέτυχε μια μικρής κλίμακας νίκη. Αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι θα ριχτεί κανείς στη φωτιά για εμάς, ή τουλάχιστον δεν είναι κάτι στο οποίο θα πρέπει να εναποθέτουμε ελπίδες.
Η αλήθεια είναι ότι η Ε.Ε αρνείται να αναλάβει έναν σοβαρό γεωπολιτικό ρόλο στην περιοχή, έναν ρόλο ανάλογο του εκτοπίσματός της. Αυτό συμβαίνει διότι αμφιταλαντεύεται και ενίοτε κλυδωνίζεται από τα ιδιοτελή συμφέροντα των κρατών- μελών της, γεγονός ρεαλιστικό και καθόλα λογικό, τουλάχιστον στο παρόν διεθνές σύστημα. Είναι θέμα χρόνου βέβαια να «συρθεί» σε αλλαγή πολιτικής καθώς η ίδια η επιβίωσή της θα αντιμετωπίσει προκλήσεις σε βάθος χρόνου. Αυτό δεν είναι επί του παρόντος όμως.
Η ανάληψη της Προεδρίας των ΗΠΑ από τον Μπάιντεν θα επαναφέρει τις ΗΠΑ στην περιοχή και εκεί θα ανασυνταχτεί η γεωπολιτική σκακιέρα ενώ θα δούμε πιο τολμηρές κινήσεις και από την Ε.Ε.
Πέρα όμως από την ενεργή εξωτερική πολιτική, στην οποία η Ελλάδα επιδίδεται με σημαντικά αποτελέσματα, η εσωτερική εξισορρόπηση είναι κάτι που πρέπει να γίνει αυτοσκοπός του Έθνους. Είμαστε καταδικασμένοι από την γεωγραφία να αποτρέπουμε. Η ιστορία επίσης, μας προειδοποιεί ότι όποτε δεν προετοιμαστήκαμε για αυτό, αργά ή γρήγορα εκχωρήσαμε κυριαρχικά δικαιώματα.
Η ελληνική κοινωνία πρέπει να κατανοήσει βαθιά ότι η επιβίωση αυτού του έθνους -κράτους και ακόμη περισσότερο της Κυπριακής Δημοκρατίας, είναι η μεγαλύτερη πρόκληση αυτής αλλά και των επόμενων γενεών. Όπως πανδημίες έρχονται και παρέρχονται, το ίδιο συμβαίνει και με έθνη-κράτη.
