Η διπλωματία είναι μια γλώσσα με κρυμμένα σύμβολα. Στις περισσότερες κρίσιμες στιγμές η ευκαιρία να κερδίσεις χάνεται όταν νομίζεις ότι εμφανίζεται.
Και τότε απομακρύνεται οριστικά.
Σήμερα με τα όσα έχουν συμβεί και συμβαίνουν, στριφογύριζε στο μυαλό μου μια ριψοκινδύνευμενη πρόβλεψη.
Οι Τούρκοι στρώνουν την τράπουλα, όλα τα χαρτιά τους, έστω και αν παίζουν μόνοι τους το πόκερ των προκλήσεων. Ο στόχος τους είναι να εξαντλήσουν την φαρέτρα των θεμάτων που τους ενδιαφέρει και τα διεκδικούν με «παραδειγματική σταθερότητα» έτσι ώστε όταν έρθει η στιγμή της επαναπροσέγγισης και του διαλόγου να τα έχουν όλα μπροστά μας στο τραπέζι.
Μια επιπλέον προσθήκη: Μέχρι να έρθει η στιγμή αυτή, εννοώ των διαπραγματεύσεων, θα επιχειρήσουν ένα «θεαματικό χτύπημα» για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης, ενίσχυσης των «συμμαχιών» τους αλλά και για να υπερθεματίσουν τα περί διεθνούς αλληλεγγύης για την «πάταξη της τρομοκρατίας»….
Σε όλα αυτά, αν συμβούν, η ελληνική πολιτική απάντηση, υπό τις παρούσες συνθήκες, πρέπει να είναι η θεαματική αύξηση της στρατιωτικής ευελιξίας, συνοχής και ενότητας.
Η διπλωματική απάντηση να επικεντρωθεί άμεσα στην επεξεργασία και δημοσιοποίηση των δικών μας αναγνωρίσιμων μαξιμαλιστικών διεκδικήσεων σε έναν ευρύτερο χάρτη της «κόκκινης πατρίδας»….σε αντιπερισπασμό.
