Σε αντίθεση με τις ανησυχίες αλλά και τους εφησυχασμούς για το τι θα συμβεί στις ελληνοτουρκικές σχέσεις θα αποπειραθώ να δώσω σήμερα μια σύντομη διπλωματική πρόβλεψη για τι διαφαίνεται να συμβεί στους επόμενους μήνες.
Οι ΗΠΑ θα επιμείνουν στο πλαίσιο της διαμόρφωσης ενός νέου διεθνούς πλαισίου με προδιαγεγραμμένες λύσεις που θα αποσκοπούν στην «ενότητα» του ΝΑΤΟ και στην ενότητα της «Δύσης».
«Λύσεις επιβολής” και δυτικού ρεαλισμού είναι αυτό επομένως που θα προκύψει στο αμέσως προσεχές διάστημα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Θα επιβληθούν τα «δέοντα», δηλαδή τόσο στις θαλάσσιες, όσο και στις εναέριες ζώνες, καθώς και σε κάποιες από τις «αμφισβητούμενες» βραχονησίδες.
Το κύριο επιχείρημα για να το θέσω απλά θα είναι «και τι θέλετε, πόλεμο και καταστροφή της χώρας και της οικονομίας της;».
Η Τουρκία προκαλεί με «μόνιμο και ευκρινή/αναγνωρίσιμο» όμως τρόπο την Ελλάδα.
Με τις επικίνδυνες υπερπτήσεις πάνω από τα ελληνικά νησιά και τις παραβιάσεις του εναέριου χώρου προσπαθεί να δείξει ότι δεν πτοείται ούτε από την παγκόσμια ενεργειακή κρίση, ούτε από τον πόλεμο στην Ουκρανία, ούτε και από τις ανακατατάξεις στο παγκόσμιο σύστημα.
Το κυριότερο όμως που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι ότι αμφισβητεί σταθερά τα 10 μίλια του εναέριου χώρου περιορίζοντας τα στα 6 μίλια των χωρικών υδάτων.
Άποψη μου είναι ότι η «κινητικότητα» αυτή των Τούρκων δεν θα αλλάξει μορφή μέχρι να γίνει η συμφωνία μα την Ελλάδα. Μέχρι τότε θα μετατραπεί σε δύναμη «ελεγχόμενης κρούσης» με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Με αυτές τις προοπτικές η Ελλάδα πρέπει να χτίσει, σταδιακά αλλά μεθοδικά, μια ισχυρή ενεργειακή, οικονομική και πολιτιστική σχέση με όλα τα γειτονικά κράτη.
Η Τουρκία σταθερά από το τέλος της δεκαετίας του 70 χτίζει τις απειλές της και μαζί με αυτές τις μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις της. Η χώρα μας, αντίθετα, δεν εκμεταλλεύτηκεγια πολλές δεκαετίες, τις διεθνείς συγκυρίες και την συσσωρευμένη ιστορική της γνώση.
Οι ελίτ που την κυβέρνησαν, για μεγάλο διάστημα, ως «πειθήνιοι» μαθητές, δεν αντελήφθησαν το μακροχρόνιο συμφέρον της χώρας ούτε το ότι δεν αρκούσε η «προσήλωση» τους σε παγκόσμια σχέδια…
Η Ελλάδα πρέπει μεν να τιμήσει τις υπογραφές και τις συμφωνίες της, αλλά και να προκαθορίσει άμεσα τις κόκκινες γραμμές του εθνικού της συμφέροντος. Να καθορίσει «μαξιμαλιστικά» τους εθνικούς της στόχους.
Για να μαθαίνουμε σκεπτόμενοι και να σκεφτόμαστε μαθαίνοντας…..
