Του Ηρακλή Γερογιώκα – Συντονιστή της Γραμματείας Διεθνών Σχέσεων και Ευρωπαϊκής Ένωσης της Νέας Δημοκρατίας.
Το ότι ο κ. Μπάιντεν υπήρξε πάντα φιλικά διακείμενος προς την ελληνική διασπορά των ΗΠΑ, είναι γνωστό. Είναι γνωστό επίσης ότι τα συμφέροντα των υπερδυνάμεων δεν καθορίζονται από φιλίες και συμπάθειες. Αυτή είναι μία διαπίστωση την οποία επαληθεύσαμε χύνοντας ποτάμια αίμα στο παρελθόν.
Η Ελλάδα ανακτά το κύρος της στο διεθνές στερέωμα και αυτό είναι αποτέλεσμα μιας σειράς παραγόντων. Ένας από αυτούς είναι βέβαια η αξιοπιστία, την ανάκτηση της οποίας την οφείλει σε ύψιστο βαθμό στην κυβέρνηση Κ. Μητσοτάκη. Η εμπιστοσύνη, συμφωνούν οι γκουρού του nation branding είναι η κορωνίδα της εικόνας. Αν δεν σε πιστεύουν, ότι και να κάνεις επικοινωνιακά, θα αποτύχεις. Αυτή βέβαια είναι μια παγίδα στην οποία έχει πέσει μέσα ο κ. Ερντογάν.
Το ότι ο Έλληνας Πρωθυπουργός κινείται στον Λευκό Οίκο με την ίδια άνεση που διακατείχε τον κ. Τσίπρα στο μαυσωλείο του Τσε Γκεβάρα στην Santa Clara της Κούβας, είναι προφανές. Εξίσου προφανής, αναμενόμενη και ανθρώπινη ήταν η αμηχανία του κ. Τζανακόπουλου του Σύριζα σήμερα το πρωί, ο οποίος έπρεπε κάτι να πει. Και δεν είχε τι.
Χωρίς να έχει λάβει χώρα η ομιλία του Πρωθυπουργού στο Κογκρέσο, την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, έχει μέχρι τώρα διαπιστωθεί μια τόλμη στις αναφορές του. Μίλησε για την Κύπρο και την απόρριψη της λύσης των δύο κρατών, σημείο που οι πιο προσεκτικοί είδαν ότι ο κ. Μπάιντεν χειροκρότησε.
Η επιθυμία απόκτησης F35 καθώς και οι αναφορές σε συμπεριφορές που παραπέμπουν στην Τουρκία και το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας (Mavi Vatan) συμπληρώνουν ένα μωσαϊκό στοχευμένων επισημάνσεων και θέσεων που δύσκολα θα βρουν επικριτές στην Ελλάδα.
Φαίνεται ότι σε αυτό το κύμα αντίδρασης στον επεκτατισμό και στην επαναχάραξη των συνόρων που ανελεύθερα καθεστώτα επιθυμούν, η Δύση αντιδρά και η Ελλάδα βρίσκεται στη σωστή πλευρά της ιστορίας.
Από άποψης ήπιας ισχύος η Ελλάδα έχει πια ένα story να πει και εάν το συνοδεύσει με ρεαλισμό και συντονισμένες προσπάθειες, τότε θα συνθέσει μια παρουσία στο διεθνές στερέωμα που όμοια της έχει να βιώσει η χώρα έναν αιώνα περίπου. Ακριβώς. Επί Βενιζέλου.
