Με χαμηλούς τζίρους και υποτονική κίνηση κύλησε η πρώτη εβδομάδα επαναλειτουργίας του λιανεμπορίου. Παρόλο που το Σάββατο οι Αθηναίοι προτίμησαν να περπατήσουν στην Ερμού παρά να βρεθούν σε κάποια κοντινή παραλία, η γενική εικόνα δεν επιτρέπει μεγάλη αισιοδοξία.
Οι θεσμικοί εκπρόσωποι αναζητούν άλλοθι στην ισχύουσα διαδικασία αγορών με τα προκαθορισμένα ραντεβού και την χρονική διάρκεια 3 ωρών. Κι αυτός είναι ο λόγος που ζητούν την άρση των συγκεκριμένων μέτρων, προκειμένου να μπορέσουν περισσότεροι καταναλωτές να κυκλοφορήσουν για ψώνια χωρίς περιορισμούς.
Αν μη τι άλλο ο συγκεκριμένος μικτός τρόπος λειτουργίας των καταστημάτων, με click away και click inside, θεωρήθηκε ο πλέον κατάλληλος από τους ειδικούς για να υπάρξει μια σταδιακή λειτουργία της οικονομίας και να δημιουργηθούν ορισμένες “βαλβίδες αποσυμπίεσης” στους κουρασμένους πολίτες.
Αποτελεί, άραγε, και τη βασική αιτία για την περιορισμένη καταναλωτική κίνηση και τη διστακτικότητα του κόσμου να προχωρήσει σε αγορές; Νομίζω πως όχι. Και κακώς, ίσως, τρέφονται αυταπάτες ότι με την επανεκκίνηση του λιανεμπορίου και τη μετάβαση στην όποια κανονικότητα, οι μαγαζάτορες θα βρουν και πάλι το βηματισμό τους.
Με σκοπό φυσικά να αντλήσουν σημαντική ρευστότητα που θα τους επιτρέψει να πληρώσουν τις αυξημένες υποχρεώσεις τους.
Διότι αυτή τη στιγμή πέρα από τα χρέη που έχουν συσσωρεύσει προς τους προμηθευτές, τα ασφαλιστικά ταμεία, τις τράπεζες κ.λπ., κρατούν ακόμα μεγάλα αποθέματα (στοκ) εμπορευμάτων της προηγούμενης σεζόν.
Η αβεβαιότητα και η ανησυχία των επαγγελματιών για την επόμενη μέρα αποτυπώνεται στην εξαμηνιαία έρευνα οικονομικού κλίματος για τις μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις του ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ για το β′ εξάμηνο του 2020.
Δύο στους πέντε ιδιοκτήτες μικρών επιχειρήσεων εκφράζουν φόβο για οριστικό λουκέτο το επόμενο διάστημα, ενώ όσες έμειναν κλειστές για μήνες με κρατική εντολή, σε ποσοστό 91,6% δηλώνουν σημαντική επιδείνωση της οικονομικής τους κατάστασης.
Επιπλέον, 1 στις 2 διαθέτουν ρευστότητα μόνο για έναν μήνα και, μάλιστα, το 25% των επιχειρήσεων δεν έχουν καθόλου ταμειακά διαθέσιμα.
Ακόμα, το 46% των επιχειρήσεων έχουν μία τουλάχιστον ληξιπρόθεσμη οφειλή, γεγονός που εκφράζει τη δυσμενή θέση στην οποία βρίσκεται ο εμπορικός κόσμος.
Και τα δύσκολα είναι μπροστά τους, αν σκεφτεί κανείς ότι με την επανέναρξη των οικονομικών δραστηριοτήτων παύουν ταυτόχρονα οι κρατικές ενισχύσεις, και ο όρος “πληττόμενη επιχείρηση” διαγράφεται οριστικά από το κυβερνητικό λεξικό.
Η ετήσια έκθεση εμπορίου δίνει μια σαφή εικόνα για το τι μέλλει γενέσθαι στον κυριότερο εργοδότη της χώρας με 18,3% στη συνολική απασχόληση: θα χρειαστούν δύο ή περισσότερα χρόνια για την επιστροφή στην κανονικότητα, όπως την ξέραμε πριν την εμφάνιση της πανδημίας. Και δεν είναι υπερβολική αυτή η εκτίμηση ακόμα κι αν αρθούν όλοι οι περιορισμοί και τα μέτρα προστασίας.
Πρέπει απλώς να εστιάσουμε στη ψυχολογία του καταναλωτή.
Η βόλτα στα μαγαζιά συνδυάζεται πολλές φορές με μια επίσκεψη σε ένα καφέ ή ένα εστιατόριο, και γι′ αυτό το άνοιγμα της εστίασης θα δώσει σημαντική ώθηση στο λιανεμπόριο.
Ωστόσο, δεν πρέπει να παραβλέψουμε ότι η αγοραστική δύναμη του καταναλωτή αλλά και η ψυχολογική του διάθεση, είναι βαθιά λαβωμένες.
Ο απλός πολίτης ακούει για το σενάριο ενός τέταρτου πανδημικού κύματους από το φθινόπωρο και παραμένει επιφυλακτικός σε θέματα αγορών.
Εξάλλου, χαρακτηριστικό είναι ότι οι καταθέσεις νοικοκυριών και επιχειρήσεων αυξήθηκαν κατά 20 δισ. εν μέσω πανδημίας, ανακηρρύσοντας την τραπεζική αποταμίευση ως τον μεγάλο κερδισμένο της εποχής του COVID-19.
Θα υπάρξει ανατροπή;
