Ο γάλλος μαθηματικός, φυσικός και εφευρέτης Πασκάλ, είχε γράψει κάποτε πως «Όλα τα προβλήματα της ανθρωπότητας προέρχονται από την αδυναμία του ανθρώπου να καθίσει ήσυχα σε ένα δωμάτιο μόνος». Σε περιόδους πρωτόγνωρες, όπως και αυτή που βιώνουμε τον τελευταίο χρόνο, πολλοί θα υποστήριζαν ότι το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται ο οποιοσδήποτε είναι περισσότερος χρόνος για αυτοαναστοχασμό, αλλά ο Πασκάλ μπορεί να είχε δίκιο με τα λεγόμενά του.
Αρκεί να κοιτάξουμε στο παρελθόν και σε άλλες στιγμές πανδημίας στην ιστορία της ανθρωπότητας και να κατανοήσουμε ότι για κάποιες σπουδαίες προσωπικότητες η καραντίνα και η απομόνωση αποτέλεσαν τις πιο παραγωγικές περιόδους της ζωής τους, όπως αναφέρει και το history.co.uk.
Αλεξάντερ Πούσκιν
Το φθινόπωρο του 1830, ο πιο διάσημος ποιητής της Ρωσίας, ο Αλεξάντερ Πούσκιν, βρέθηκε απομονωμένος στο Μπόλντινο, το κτήμα της οικογένειάς του στο νοτιοανατολικό τμήμα της περιοχής Νίζνι Νόβγκοροντ. Βρέθηκε εκεί για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, καθώς επρόκειτο να ταξιδέψει στη Μόσχα για τον γάμο του, ωστόσο το ξέσπασμα της χολέρας τον κράτησε εγκλωβισμένο στο Μπόλντινο για τρεις μήνες. Αυτοί οι μήνες που ο Πούσκιν έμεινε στο Μπόλντινο αποδείχθηκαν η πιο παραγωγική περίοδος στη σταδιοδρομία του, καθώς ο επιφανής συγγραφέας της Ρωσίας ολοκλήρωσε το μυθιστόρημά του Eugene Onegin και τον κύκλο διηγήματος The Belkin Tales, μικρές τραγωδίες και πάνω από τριάντα ποιήματα.
Ισαάκ Νεύτων
Η μεγάλη πανούκλα του 1665- 1666, ήταν το χειρότερο ξέσπασμα του «λοιμού» στη Βρετανία μετά τον Μαύρο Θάνατο του 1347. Μετά το Λονδίνο, η επιδημία έφτασε και σε άλλες βρετανικές πόλεις, όπως το Κέιμπριτζ, με το διάσημο Πανεπιστήμιο να αναγκάζεται να παύσει τη λειτουργία του. Σε εκείνο σπούδαζε και ο 22χρονος, τότε, Ισαάκ Νεύτων. Έχοντας εγκαταλείψει τις σπουδές του, ο Νεύτωνας επέστρεψε στο οικογενειακό του σπίτι, το Woolsthorpe Manor στο Λίνκολνσαϊρ. Αυτή η περίοδος και ακόμη μία που πέρασε στο Woolsthorpe την άνοιξη του 1667, έχουν μείνει γνωστές ως «χρόνος των θαυμάτων», κατά τον οποίο ξεκίνησε να εργάζεται για τις πολλές θεωρίες που θα διαμόρφωναν αργότερα την κατανόησή μας για τους νόμους της φύσης. Απελευθερωμένος από τις υποχρεώσεις της πανεπιστημιακής ζωής, ο Νεύτωνας είχε χρόνο να αφιερωθεί σε μια περίοδο παραγωγικής μοναχικής μελέτης όπου ανέπτυξε θεωρίες για το λογισμό, την κίνηση και την οπτική, καθώς και τους νόμους της κίνησης και της βαρύτητας. Ήταν τότε που έγινε μάρτυρας της πτώσης ενός μήλου από την μηλιά στον κήπο του Woolsthorpe, που τον ενέπνευσε να διατυπώσει τον νόμο της καθολικής βαρύτητας.
Σαίξπηρ
Αν ένα στοιχείο καθόρισε την ζωή και το έργο του Σαίξπηρ αυτό είναι σίγουρα η πανούκλα. Το 1564, τρεις μήνες μετά τη γέννησή του, το μητρώο Stratford-Upon-Avon καταγράφει την έναρξη της πανούκλας. Τέσσερα από τα αδέλφια του Σαίξπηρ υπέκυψαν στην αρρώστια, καθώς και ο μοναδικός γιος του Χάμετ, ενώ μελλοντικά η επαγγελματική του ζωή θα διαταρασσόταν από αναζοπυρώσεις εστιών και ξεσπάσματα της ασθένειας. Σε μια προσπάθεια για «ισοπέδωση της καμπύλης», το ξέσπασμα του 1603 είχε φέρει μια οδηγία που έκλεισε τις παιδικές αίθουσες όταν καταγράφηκαν περισσότεροι από 30 θάνατοι που σχετίζονταν με την ασθένεια μέσα σε μια εβδομάδα. Έως τον Ιούλιο του 1606, τα ποσοστά θανάτου ανάγκασαν τον Σαίξπηρ να κλείσει το θέατρο του, The Globe. Ως ηθοποιός, ο Σαίξπηρ δεν μπορούσε να δουλέψει από το σπίτι, αλλά ως θεατρικός συγγραφέας και ποιητής θα μπορούσε να συνεχίσει το έργο του. Κατά τη διάρκεια της επιδημίας του 1606, σύμφωνα με τον συγγραφέα Τζέιμς Σάπιρο στο Έτος του Ληρ, ισχυρίζεται ότι ο Σαίξπηρ έγραψε τρεις από τις πιο διάσημες τραγωδίες του: τον Βασιλιά Ληρ, τον Μακμπέθ και τον Αντώνιο και την Κλεοπάτρα.
