«Χαίρομαι που έχω πάρει ευρωπαϊκό μετάλλιο, που έκανα το νταμπλ, που είμαι Ελληνίδα και το έφερα στη χώρα μου» ήταν τα πρώτα λόγια της Αντιγόνης Ντρισμπιώτη, φορώντας τα δύο χρυσά μετάλλια που κατέκτησε στα 35 χλμ. βάδην και στα 20 χλμ. βάδην, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στίβου του Μονάχου.
Κληθείσα να απαντήσει για το εάν έκλεισε κάποια στόματα που πέρυσι τέτοια εποχή την αμφιβητούσαν παρότι βγήκε όγδοοη στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, είπε:
«Θα χαρώ τη στιγμή μου, αυτήν τη στιγμή τώρα, δεν θα πάω στο παρελθόν. Έχω να θυμηθώ την προσωπική μου διαδρομή και τίποτα άλλο. Έχουμε στόχους. Βήμα βήμα για το παγκόσμιο πρωτάθλημα και τους Ολυμπιακούς Αγώνες».
«Είμαι στην Καρδίτσα, αλλά τις βασικές περιόδους βρίσκομαι με τον προπονητή μου, σε προετοιμασίας. Έρχομαι στην Αθήνα αρκετά συχνά, για να μπορώ να βρίσκομαι δίπλα του. Είναι πολύ δύσκολη η προετοιμασία, πολλά τα χιλιόμετρα, πολύ μοναχική. Έχουμε πράγματα να σκεφτόμαστε και εγώ και τα κορίτσια (σ.σ. αναφερόμενη στις συναθλήτριες της στο βάδην, που ήταν δίπλα της)» συμπλήρωσε.
Πετρούνιας: Ήταν το πιο όμορφο μετάλλιο, ήταν εκεί τα παιδιά μου
Ο Λευτέρης Πετρούνιας κατέκτησε το έκτο χρυσό μετάλλιο στους κρίκους σε ευρωπαϊκή διοργάνωση και έγραψε το όνομά του με «χρυσά» γράμματα στην ιστορία του αθλήματος.
Πλέον κατέχει την κορυφή στην ιστορία της ευρωπαϊκής ενόργανης γυμναστικής, καθώς ισοφάρισε τον Ούγγρο αθλητή του πλάγιου ίππου Κρίστιαν Μπέρκι, ο οποίος κατείχε μόνος του το απόλυτο ρεκόρ με έξι τίτλους στο ίδιο όργανο (2005, 2007, 2008, 2009, 2011, 2012).
«Σαφέστατα ήταν το πιο όμορφο μετάλλιο, ήταν τα παιδιά μου εκεί» τόνισε στις δηλώσεις του ο «βασιλιάς» των κρίκων.
«Θεωρώ πως έχω γίνει λίγο πιο σοφός και λίγο πιο δυνατός μέσα από τις δύσκολες καταστάσεις, οπότε έχοντας και τις κόρες μου εκεί να παίρνω δύναμη, νιώθω πολύ καλά» συνέχισε.
Για τα 14 μετάλλια, εκ των οποίων τα 12 χρυσά, που έχει κατακτήσει σε μια σπουδαία πορεία 11 ετών, σχολίασε:
«Αισθάνομαι όμορφα, κάθε φορά αισθάνομαι το ίδιο. Ούτε κορεσμό έχω νιώσει, την ίδια δίψα έχω να συνεχίσω να κερδίζω. Το μυστικό είναι να τελειώνεις τη διοργάνωση και να παραμένεις ο ίδιος άνθρωπος και να συνεχίζεις με την ίδια δύναμη και θέληση την προετοιμασία σου. Ο προπονητής μου παίζει μεγάλο ρόλο για το ότι έχουμε φτάσει εδώ».
