Aντιγράφω από άρθρο του Le Monde, που δημοσιεύθηκε την Τρίτη του Πάσχα, 26 Απριλίου, 48 ώρες μετά τη νίκη και την επανεκλογή του Εμανουέλ Μακρόν στις προεδρικές εκλογές της Γαλλίας:
«Οδός του Λοχία Μαζινό, στο 16ο διαμέρισμα των Παρισίων, ακριβώς δίπλα στο Parc des Princes και τον περιφερειακό αυτοκινητόδρομο. Ίσως σε αυτό το σημείο, κάθε 1η Μαΐου, οι ηγέτες του Εθνικού Μετώπου (RN) θα έπρεπε στο εξής να καταθέτουν στεφάνι – και όχι μπροστά στο άγαλμα της Ζαν ντ Αρκ. Σε ένα από τα εκλογικά τμήματα που ήταν εγκατεστημένα σε αυτόν τον δρόμο, η Μαρίν Λεπέν σημείωσε πράγματι, την Κυριακή 24 Απριλίου, μια εντυπωσιακή επιτυχία: περισσότεροι από ένας στους τρεις ψηφοφόρους (33,96%) επέλεξαν ένα ψηφοδέλτιο με το όνομά της. Μια ικανοποίηση που δεν είχε λάβει ποτέ αλλού στο Παρίσι. Ένα σημάδι ότι, παρά τα πολλά εμπόδια, η ακροδεξιά κερδίζει έδαφος σε αυτή την πρωτεύουσα, που υπήρξε πάντοτε πολύ αντίθετη προς αυτήν. Όπως και το 2017, ο Εμμανουέλ Μακρόν κέρδισε σε μεγάλο βαθμό την Κυριακή (24 Απριλίου 2022) στο Παρίσι, συγκεντρώνοντας ποσοστό 85,1% των ψήφων. Ήρθε πρώτος σε όλους τους δήμους, σε όλα τα εκλογικά τμήματα.»
Η μετριοπαθής, σοβαρή και αντικειμενική ματιά του Le Monde στα πολιτικά πράγματα της Γαλλίας, δύσκολα – πολύ δύσκολα μπορεί να αμφισβητηθεί.
Ο Μακρόν νίκησε, αλλά η Λεπέν δεν έχει πει την τελευταία της λέξη.
Στην πραγματικότητα, η τελευταία προεδρική θητεία του Μακρόν θα αποδείξει εάν η φοβική, αντιευρωπαϊκή γαλλική ακροδεξιά, έφτασε στα όριά της. Αν πρόκειται για μπαλόνι που θα ξεφουσκώσει, ή για ασκό του Αιόλου που θα απελευθερώσει κάποια στιγμή τα χειρότερα.
Στην Ελλάδα, ευτυχώς, δεν διαθέτουμε ανάλογο «φρούτο» σήμερα.
Διαθέτουμε όμως κομματικά μορφώματα όπως η Ελληνική Λύση, που σχολίασε τα γαλλικά αποτελέσματα γράφοντας μεταξύ άλλων σε ανακοίνωσή της: «Η νίκη του «νεοφιλελεύθερου» Μακρόν με τις ψήφους του αριστερού Μελανσόν είναι η avant premiere για το τι θα συμβεί και στην Ελλάδα.»
Μέχρι πρότινος, είχαμε και τα λουλούδια της Χρυσής Αυγής που μαράθηκαν. Πέθαναν; Ας διατηρήσουμε μία μικρή επιφύλαξη. Ο Κασιδιάρης εμφανίστηκε επίσης σε ρόλο…σχολιαστή των γαλλικών εκλογών, στο Twitter. Γράφει εκεί:
«Το 42% της Λεπέν και το 53% του Ορμπάν αποδεικνύουν ότι πλειοψηφικά κοινωνικά ρεύματα ζητούν κυβερνήσεις εθνικών κομμάτων ως απάντηση στη φτώχεια και την λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού.»
Δεν ξέρω εάν και πόσο αισθάνεται πίεση ο Μητσοτάκης από δεξιά – δεξιότερα της ΝΔ υποθέτω – καθώς σιωπηρά οι δημοσκόποι αρχίζουν και βλέπουν ως όχι απίθανο σενάριο την επιστροφή του Κασιδιάρη στο ελληνικό κοινοβούλιο.
Δεν ξέρω πόσο εύκολο θα είναι να αμυνθεί ο Βελόπουλος έναντι του Κασιδιάρη, καθώς θα αλιεύουν ψήφους από την ίδια δεξαμενή, των αφελών, των ανιστόρητων και των παράλογων της ακροδεξιάς στην Ελλάδα.
Ξέρω όμως, ότι και ο Μητσοτάκης – και το ΚΙΝΑΛ και ο ΣΥΡΙΖΑ – οφείλουν να μελετήσουν προσεκτικά το παράδειγμα του Μακρόν. Και να θυμούνται άπαντες, επίσης, τα σφάλματα του δικού τους παρελθόντος.
Γιατί όποιος έκανε χάρες, ή έδωσε χώρο στο παρελθόν σε μορφώματα ή θεωρίες που κινούνται στην στρατόσφαιρα του δημοκρατικού φάσματος, γενικώς το μετάνιωσε.
Μπορεί σε άλλους να αρέσει περισσότερο και σε άλλους λιγότερο ο Μακρόν. Τουλάχιστον εκείνος, όμως, δεν έκανε αυτό το λάθος. Ούτε για ένα δευτερόλεπτο.
