Eurokinissi
Η εκλογή νέου αρχηγού στο ΚΙΝΑΛ δεν θα μπορούσε να γίνει σε δυσκολότερη συγκυρία. Δεν έχει ξαναγίνει εκλογική διαδικασία στη χώρα εν μέσω πανδημίας, με πιστοποιητικά εμβολιασμού, μάσκες και κρατώντας γενικώς αποστάσεις.
Δεν έχει ξαναγίνει στο συγκεκριμένο κόμμα εκλογή αρχηγού, από την οποία να απουσιάζει το στοιχείο της προσωπικής λάμψης ενός υποψηφίου. Χωρίς κάποιος να ξεχωρίζει.
Από την εποχή που το ΠΑΣΟΚ έγινε μία τεράστια για τα δεδομένα της Ελλάδας πολιτική παράταξη, χάρη και στην γοητεία που ασκούσε προς πάσα κατεύθυνση ο Ανδρέας, δεν υπήρξε στιγμή όπου ο αρχηγός να μην καθορίζει σε μεγάλο βαθμό και την προοπτική του κόμματος.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν υπήρξε μόνο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ. Ο Ανδρέας ήταν ιδέα. Μίλησε για την εθνική συμφιλίωση περισσότερο από κάθε άλλον, ανέτρεψε ήθη και πρακτικές στον πολιτικό βίο και στην διαχείριση του κράτους, στάθηκε στο διεθνές στερέωμα ως «παίκτης» και τον υπολόγιζαν ακόμα και εκείνοι που δεν τον συμπάθησαν. Λατρεύτηκε και μισήθηκε. Ρισκάρισε και δεν φοβήθηκε ποτέ να χάσει, αν και ήταν συνηθισμένος στις νίκες – αν όχι στους θριάμβους.
Όταν ο Κώστας Σημίτης επικράτησε των Αρσένη, Τσοχατζόπουλου – σε μία εκλογή έκπληξη που ήρθε με περιπετειώδη τρόπο και με την ενεργό εμπλοκή του Κώστα Λαλιώτη – μπορεί να μην διέθετε σε καμία περίπτωση την αύρα του Ανδρέα, ωστόσο έφερε μαζί του ένα εντελώς διαφορετικό ύφος και μια εντελώς διαφορετική συνταγή διακυβέρνησης. Στο υπουργικό συμβούλιο και στα ραντεβού με υπουργούς πήγαινε πάντοτε με το μπλοκάκι του, όπου σημείωνε τις υποσχέσεις που του έδιναν ή αντίστοιχα τις εκκρεμότητες για να μην τις ξεχνάει. Κρατούσε λογαριασμό για όλα και μιλούσε σαν καθηγητής που ήταν, αλλάζοντας άρδην τον πολιτικό λόγο του ΠΑΣΟΚ.
Ο Γιώργος Παπανδρέου εξελέγη, σε μία εκλογή που για πολλούς αρκούσε το επώνυμο για να συνεπάρει, να ξεσηκώσει και να συσπειρώσει τον παλιό και πολύ κόσμο του ΠΑΣΟΚ. Άλλος Παπανδρέου, άλλη γενιά, ίδια αυτοπεποίθηση στην παράταξη και εξίσου ευρεία εκλογική νίκη, έστω και αν στο τέλος έπεσε στα βράχια της οικονομικής κρίσης ως πρωθυπουργός.
Το ΠΑΣΟΚ πλήρωσε αναδρομικά τα σπασμένα. Στη συνέχεια ο Ευάγγελος Βενιζέλος εκλήθη να διαχειριστεί την καταστροφή του κόμματος και της χώρας, ως συγκυβερνών. Πολλοί είδαν σε εκείνον μία ισχυρή προσωπικότητα με δυνατότητες και πολιτικό ταλέντο. Αναμφίβολα πρόσωπο με θάρρος και γωνίες στον λόγο και στην κοφτερή σκέψη του, δεν δίστασε να αναλάβει πολιτικά κόστη και να λάβει σκληρές αποφάσεις. Μίλησε επίμονα για το «όλον ΠΑΣΟΚ» κι έγινε δυσάρεστος ως αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Σαμαρά και υπουργός Οικονομικών. Τελικά, του στοίχισε.
Κάπου εκεί εμφανίστηκε στον ορίζοντα η Φώφη Γεννηματά, που μαζί με την πρωτιά της ως γυναίκα αρχηγός στο ΠΑΣΟΚ έφερε και την δική της ιστορία. Ο αείμνηστος Γιώργος, ο πατέρας της, είχε μόνο φίλους και μόνο θετικό αποτύπωμα στην ιστορία του κόμματος. Η Φώφη τράβηξε κουπί στα δύσκολα και στα πολύ δύσκολα. Ακόμα και την εποχή που ο ΣΥΡΙΖΑ φάνηκε να σαρώνει στο πέρασμά του και να συσπειρώνει στο σύνολό του τον χώρο της αριστεράς, η Φώφη κατόρθωσε να κρατήσει ζωντανό το Κίνημα – που στο μεταξύ έγινε ΚΙΝΑΛ.
Αλλαγή. Αυτή είναι η μία και μοναδική λέξη, όπου χωράνε τα πάντα στην ιστορία του ΠΑΣΟΚ. Θρύλος και σύνθημα. Ιστορία, αλλά πλέον και τεράστιο ζητούμενο.
Αλλαγή ταχύτητας, αλλαγή μοντέλου, αλλαγή προσώπου στην ηγεσία και αλλαγή στον ρου της ιστορίας, εάν αυτό το κόμμα – αυτή η πολιτική παράταξη θέλει να έχει πιθανότητες επιστροφής. Στην συνείδηση της κοινωνίας ως εναλλακτική πολιτική επιλογή και στις εκλογές ως κόμμα εξουσίας.
Η ελληνική κοινωνία δεν θα κρίνει στις κάλπες των επόμενων εθνικών εκλογών το παρελθόν της παράταξης ή του ΠΑΣΟΚ. Τα χρόνια πέρασαν και νέοι ψηφοφόροι, που δεν θυμούνται καλά καλά τί συνέβη το 1981 ή τι έκανε ο Σημίτης, θα κληθούν να επιλέξουν αυτό το κόμμα και την ηγεσία του, είτε ως διαμαρτυρία έναντι της διακυβέρνησης Μητσοτάκη, είτε ως καλύτερο κόμμα εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Πρόσωπο με εκτυφλωτική λάμψη δεν βλέπω μεταξύ των υποψηφίων, εκ των οποίων καλούμαστε άπαντες να επιλέξουμε, αφού η ανοιχτή διαδικασία επιτρέπει σε οποιονδήποτε δηλώσει «φίλος» συμπληρώνοντας μία φόρμα, να ψηφίσει τον αρχηγό που θα ήθελε. Όμως, αυτός που θα αναδειχθεί την επόμενη Κυριακή 12 Δεκεμβρίου (στον δεύτερο γύρο, όπου θα αναμετρηθούν οι δύο πρώτοι της σημερινής ψηφοφορίας) πρέπει να παρουσιάσει σύντομα μία φρέσκια και υγιή εναλλακτική πρόταση. Διαφορετικά, το ΠΑΣΟΚ θα περάσει στην ιστορία και στην πολιτική λήθη. «Είναι μία δύσκολη δουλειά, όμως κάποιος πρέπει να την κάνει», όπως λένε οι αγγλοσάξονες.
