Κι έτσι την πλήρωσε τελικά ο αμετροεπής Μπογδάνος. Μια του κλέφτη, δυό του κλέφτη… Με μια διαγραφή που έχει σαφώς πολλούς αποδέκτες. Κυρίως τους ακροδεξιούς της πτέρυγας Σαμαρά που συνεχίζουν να αμφισβητούν υπόγεια το κεντρώο άνοιγμα του πρωθυπουργού. Αλλά και τους κολλημένους της σέχτας Καραμανλή οι οποίοι δεν ανέχονται στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας άλλους πλην της… Αγίας Οικογένειας.
Όμως η ματ κίνηση αυτή του Μητσοτάκη, εκτός της επίδειξης δύναμης και της επιβολής κομματικής πειθαρχίας, ουσιαστικά προκλήθηκε, μάλλον ως ”παράπλευρη απώλεια”, από την αρχηγικού τύπου εμφάνιση στη Βουλή του ευπατρίδη Νίκου Δένδια.
Κι ήταν εύλογο. Μετά από μια τέτοια έκρηξη του υπουργού Εξωτερικών στη Βουλή εναντίον ενός κυβερνητικού (!) βουλευτή, η διαγραφή του Μπογδάνου ήταν μονόδρομος για τον Κυριάκο.
Αλλά και μετά από μια τέτοια, εθνικής σημασίας, συμφωνία που θυμίζει αναλογικά την διεκδίκηση της υπεροχής στο Αιγαίο μέσω της απόκτησης του ”Αβέρωφ” στις αρχές του εικοστού αιώνα. Είναι φυσικό λοιπόν οι μετοχές του κ. Δένδια να είναι σήμερα σαφώς ανεβασμένες σε μία κυβέρνηση που θέλει όσο τίποτε άλλο, εν όψει νέας, κοινοβουλευτικής περιόδου, κάποια ανάσα δροσιάς – δηλαδή επιτυχίας – μετά τους πολλαπλούς, συμβολικούς και πραγματικούς, καύσωνες του καλοκαιριού.
Όμως τί είπε ο καημένος, νεαρός και άπειρος, βουλευτής ώστε να αποσταλεί στο πυρ το εξώτερον; Απλώς θυμήθηκε, εντελώς άκαιρη επίδειξη γνώσεων, μια – διάσημη – ρήση του ήρωα του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ στην Κύπρο, του στρατηγού Γρίβα. Θα μπορούσε βέβαια να είχε θυμηθεί το ”Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους” του Κολοκοτρώνη ή το σκέτο ”Φωτιά και τσεκούρι” του αείμνηστου Αβέρωφ (πρόκειται για τον τίτλο γνωστού βιβλίου του).
Όμως το ανακάτεμα Άγγλων αποικιοκρατών και κομμουνιστών προχτές ήταν όντως, λόγω συγκυρίας, εκρηκτικό. Ιδίως όταν εκφωνείται σε μια Βουλή που δεν διακρίνεται ούτε για τη μετριοπάθεια, ούτε για το χιούμορ της. Αλλά ούτε και για τις ιδιαίτερες γνώσεις ιστορίας.
Έτσι, ο Γράμμος ξαναέγινε – εν ου παικτοίς όμως – πολιτικό επιχείρημα και ο Νίκος Δένδιας πολύ ορθά απαίτησε από όλες συνολικά τις πολιτικές παρατάξεις να μην επενδύουν μικροπολιτικά στον διχασμό και τον Εμφύλιο κατακεραυνώνοντας τον νεόκοπο βουλευτή που πάντως δεν ξεπέρασε ποτέ την τηλεοπτική του περσόνα. Ούτε τα ανάλογα, λεκτικά πυροτεχνήματα.
Και τώρα; Ε, μάλλον θα οδεύσει προς κάποιο τηλε – κόμμα τύπου Τράγκα. Αφού κανείς δεν χάνεται στην πολιτική μας πανίδα και χλωρίδα.
Ως άκρως στοχευμένη, πολιτική καραμπόλα όμως εκλαμβάνω και την προχθεσινή δήλωση του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου σε ραδιοφωνική εκπομπή της Θεσσαλονίκης. Ο πρώην αρχηγός του πρώην ΠΑΣΟΚ δήλωσε ευθαρσώς ότι κάτι δεν πάει καλά με τις πολιτικές μας στον τομέα της υγείας ενώ είναι πολύ ανησυχητική η διάχυτη, κοινωνική αδιαφορία απέναντι στους καθημερινούς θανάτους από κόβιντ. Θάνατοι οι οποίοι αγγίζουν τους τριακόσιους εβδομαδιαίως!
Ιδού ένας μικρός μεν αλλά αληθινός εμφύλιος. Με θανάτους και πόνο.
Είμαστε, φευ, οι δεύτεροι στην Ευρώπη παρά τα αυστηρά μέτρα, τους εγκλεισμούς και τους εμβολιασμούς και με την Θεσσαλονίκη στο κόκκινο για δεύτερη ή τρίτη φορά. Και να σκεφτεί κανείς ότι η Σουηδία που ακολούθησε πολύ πιο ήπιες στρατηγικές παρουσιάζεται σήμερα εκτός επιδημιολογικής απειλής. Μάλιστα.
Τί όμως επεδίωκε ο κ. Βενιζέλος με αυτές της υγειονομικού περιεχομένου δηλώσεις του; Μα τι άλλο από το να πει ”Είμαι κι εγώ εδώ και… σάς έχω” όπως είναι η δημοφιλής, νεανική έκφραση.
Απευθύνεται έτσι και προς τους υποψήφιους προέδρους του Κινάλ – τι τίτλος κι αυτός, σαν φάρμακο, π.χ κινίνο – για το πως πρέπει να γίνεται η ουσιαστική αντιπολίτευση. Αλλά και προς την κυβέρνηση η οποία δεν επιτρέπεται να τον θεωρεί δεδομένο σύμμαχο αλλά πάντα ετοιμοπόλεμο μαχητή.
Βενιζέλος, η σκοτεινότερη προσωπικότητα της μεταπολίτευσης… Ο πολιτικός που με έστειλε μαζί με τον Πάγκαλο και με μάρτυρα κατηγορίας την κ. Πλάκα (της Πινακοθήκης, κυριολεκτικά) σε τακτική δικάσιμο για…εθνική προδοσία. Λόγω ενός ανατρεπτικού ντοκιμαντέρ για την κατεχόμενη Κύπρο. Κατά τα άλλα ο ευτραφής Θεσσαλονικιός είναι… Ένα αεροπλανοφόρο που ασφυκτιά στον Θερμαϊκό. Με γύρω γύρω του ποταμόπλοια.
ΥΓ. Χτες, σε τιμητική εκδήλωση που του οργάνωσε ο Δήμος Αλίμου ο ζωγράφος – μύθος του ελληνικού μοντερνισμού Μάκης Θεοφυλακτόπουλος (γεννημένος το 1930) δήλωσε: ”Εγώ προέρχομαι από αριστερή οικογένεια και δεν έχω ποτέ ψηφίσει Ν. Δ. Όμως με τον Κυριάκο Μητσοτάκη αισθάνομαι καλά, αισθάνομαι ασφάλεια…” Άλλη μια δήλωση – καραμπόλα με πολλαπλούς αποδέκτες.
Εγώ, πάλι, βλέποντας τα τελευταία έργα του Μάκη, τα φτιαγμένα με πλούσιο όσο και άγριο χρώμα, σκέφτομαι ότι ο κόσμος παύει να είναι σκοτεινός όταν τον εξιστορούμε. Τα χρώματα και οι λέξεις είναι εκείνο το πνευματικό φως που μπορούν να δουν μόνο οι άγιοι και οι καλλιτέχνες.
