Κεντρικό ζήτημα των ημερών, η Ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία που υπεγράφη στο Παρίσι και που συνάντησε ευμενή, κατά κύριο λόγο, κριτική.
Όπως συνηθίζω, προσπαθώ να αναζητώ, βαθύτερα, τη λογική όλων όσων ανακοινώνονται και να αναλύω ό,τι είναι, κατά τη γνώμη μου, απαραίτητο να διευκρινισθεί και να μας προβληματίσει.
-Η Συμμαχία του ΝΑΤΟ στην οποία ανήκουμε όπως και οι ΗΠΑ, δεν μας έχουν συνηθίσει σε «σιωπηρή αποδοχή» παρόμοιων συμφωνιών.
Περίμενα να πουν, αμφότεροι, κάτι παραπάνω από το «καλή κίνηση που δεν κατευθύνεται εναντίον άλλων κρατών κλπ»……..
Γνώμη μου, λοιπόν, είναι ότι τουλάχιστον Αμερική και Γερμανία διευκρίνισαν την απολύτως σύμφωνη άποψη τους πριν κλείσει το deal.
Αυτό που δεν γνωρίζω είναι τι είδους πιέσεις ή υποσχέσεις δόθηκαν προς την Τουρκία.
Γιατί ναι μεν η Τουρκία φάνηκε να «αντιδρά», με καθυστέρηση, στην αμυντική συμφωνία αλλά κάτι «πήρε» που θα δούμε πως θα εξελιχθεί και ποτέ θα εκδηλωθεί.
Υποθέτω, λοιπόν, όπως και άλλοι ότι η Συμφωνία ουδένα αιφνιδίασε και ότι οι ΗΠΑ, όχι μόνο είχαν ειδοποιηθεί αλλά επεξεργάστηκαν και το όλο πλαίσιο της.
Αυτά όλα έχουν σημασία για να εκτιμηθεί πόσο γρήγορα μπορεί να υλοποιηθεί η συμφωνία και τι άλλες «παρενέργειες» μπορεί να έχει στις περιφερειακές η ευρύτερες εξελίξεις.
Άμεσο στην αντίληψη μου είναι ότι χρειάζεται λιγότερο ενθουσιασμός και μεγαλύτερη αυτοσυγκράτηση.
– ΗΓαλλία που εκτιμώ και υποστηρίζω, τόσο για τον πολιτισμό της όσο και για την πολιτική σκέψη, έχει πολλά ανοικτά μέτωπα και άριστα το χειρίστηκε το όλο θέμα ώστε να κάνει την κατάλληλη κατανομή των βαρών της στην περιοχή και όχι μόνο.
Μακάρι αν η εξέλιξη, επομένως, αυτή μας οδηγήσει σε μια παράλληλη και ταχύτατη ανάπτυξη των εσωτερικών δομών στην πολεμική μας βιομηχανία η οποία έχει εγκαταλειφθεί σε αχαρτογράφητα νερά εδώ και δεκαετίες και δεν έχει την απαιτούμενη δημιουργική πυγμή.
– Η Κύπρος θα έπρεπε να είχε, για πολλούς λόγους, συμπεριληφθεί στην Συμφωνία
Καταλαβαίνω ότι κάποιοι δεν συμφώνησαν.
Πολλοί οι λόγοι, αρκεί αυτό να εκτιμήθηκε σωστά από δικής μας πλευράς.
Έπρεπε, πάντως Κύπρος να επανατοποθετήσει (με την Γαλλία) τις σχέσεις της και την άμυνα της. Εκτός αν ο παράγων Ισραήλ πρωταγωνιστεί.
Επανέρχομαι στην Τουρκική παράμετρο.
Είναι τραγικό λάθος να νομίζουμε και να το διατυμπανίζουμε ότι όσο και σημαντικά πράγματα και να υπογράψαμε με τους Γάλλους θα βγάλει τους Τούρκους από το πρόγραμμα των στόχων της.
Η Τουρκία έχει τεστάρει όλα τα πιθανά σενάρια τα οποία εξάλλου για να υλοποιηθούν πρέπει να περάσουν κάποια χρόνια.
Τα τέστ στη συμφωνία Ελλάδας-Γαλλίας θα είναι όλο και πιο προκλητικά.
Η κρίση για το ΝΑΤΟ θα είναι σοβαρή.
Όταν δε οι Τούρκοι χαρακτηρίζουν «εχθρική ενέργεια» αυτό που συμφωνήθηκε δεν κάνουν παρά προειδοποιητικές βολέ.
Ας μην λησμονούμε ότι στη Διεθνή Διπλωματία η σύμπτωση συμφερόντων μπορεί να εκδηλώνεται αλλά μπορεί και να έχει εφήμερο χαρακτήρα και να κρύβει εκπλήξεις.
Το ίδιο και οι συμμαχίες τις οποίες, με λάθος αντίληψη, «θεοποιούμε».
