Οι Προεδρικές εκλογές της 18ης Ιουνίου στο Ιράν πλησιάζουν. Μαζί όμως πλησιάζουν και οι γεωστρατηγικές εξελίξεις που θα επηρεάσουν την Μ. Ανατολή.
του Χρήστου Αργυρίου*
Ένα όνομα υποψηφίου, που θα μας απασχολήσει στο μέλλον είναι αυτό του Sayyid Ebrahim Raisol-Sabati κατά κόσμον Εμπραχίμ Ραΐσι. Όμως το κλειδί των εκλογών αλλά και των επακόλουθων αυτών στη Μ. Ανατολή βρίσκεται σε μια απόρριψη υποψηφιότητας, αυτής του πρώην προέδρου του κοινοβουλίου Αλί Λαριτζανί.
Ο Λαριτζανί ως ένας εκ των στενότερων συμβούλων και συνεργατών του απερχόμενου Προέδρου Ρουχανί, για θέματα πυρηνικών και υπέρμαχος της συμφωνίας για τα πυρηνικά με τις ΗΠΑ το 2015, θα οδηγούσε με την εκλογή του, Ιράν και ΗΠΑ στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για την επικαιροποίηση αυτής της συμφωνίας.
Ο αποκλεισμός του από τις εκλογές, δείχνει σαφέστατα πως το Ιράν δεν προτίθεται πλέον ν’ ακολουθήσει τη μετριοπαθή διαπραγματευτική γραμμή Ρουχανί, καθώς αυτή ήταν που πλήγωσε βαθύτατα το Ιράν, στα μάτια όχι μόνο των Σηιτών, αλλά ολόκληρου του Μουσουλμανικού κόσμου. Αιτία στάθηκε η τακτική Τραμπ που αναίτια απαξίωσε τη συμφωνία, ακυρώνοντας μαζί όχι μόνο την αξιοπιστία του Ιράν αλλά και της Ε.Ε καθώς διαφώνησε μαζί του.
Το Ιράν πλέον, στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, δεν αναμένεται να συμφωνήσει με τις ΗΠΑ όπως το 2015, καθώς θα έχει ως στρατηγική προτεραιότητα την ανύψωση/ανοικοδόμηση του κύρους της χώρας στα μάτια του Μουσουλμανικού κόσμου κι όχι μόνο των Σηιτών.
Επανέρχομαι τώρα στον κληρικό υποψήφιο Ραΐσι. Ο διορισμένος Ραΐσι, από τον ανώτατο ηγέτη του Ιράν, Χαμενεΐ, στο αξίωμα του επικεφαλής του δικαστικού σώματος είναι ο επικρατέστερος όχι μόνο για το Προεδρικό αξίωμα, αλλά και για διάδοχος του 82χρονου Χαμεϊνί, δείχνοντας μας εικόνες από το μέλλον.
Ο Ραΐσι ως υπερσυντηρητικός θ’ ακολουθήσει αντίθετο δρόμο από την απερχόμενη κυβέρνηση μεταρρυθμιστών του Ρουχανί που πληρώνει την αποτυχία της εξωτερικής πολιτικής του κι αυτό προδίδει ο αριθμός των συνεργατών του που βλέπουν την ακύρωση των υποψηφιοτήτων τους.
Η στρατηγική του Χαμεϊνί, δεν έχει γεωστρατηγικό χαρακτήρα, έχει πρωτίστως θρησκευτικό. Οι συμβολισμοί ως αναπόσπαστο κομμάτι της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ οδηγούν τον Χαμεϊνί να πράξει αναλόγως. Το πρώτο όνομα λοιπόν του Ραΐσι, είναι Sayyid, δηλαδή αυτός που γίνεται δεκτός ως απόγονος του προφήτη Μωάμεθ. Πρόκειται να επωμισθεί το ρόλο που ονειρεύεται εδώ και χρόνια ο Ερντογάν, να ενώσει το Ισλάμ, με ότι αυτό συνεπάγεται για το Δυτικό κόσμο.
Η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ σπανίως δεν συνάδει μεταξύ αλλαγής κυβερνήσεων. Αυτό όμως συμβαίνει τώρα, την πιο ακατάλληλη στιγμή. Η λάθος απόφαση Τραμπ ν’ ακυρώσει τη συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, συναντά την καταστροφική απόφαση Μπάιντεν να τορπιλίσει την ειρηνευτική συμφωνία Άμπραχαμ του Τράμπ, οδηγώντας στην κόντρα Ισραήλ και Η.Α.Ε εκθέτοντας το Ισραήλ που θέλει τη συμφωνία, θεωρώντας στρατηγικής σημασίας τη συνύπαρξη με το Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου (Σ. Αραβία, Ομάν, Κουβέιτ, Μπαρχρέιν, Κατάρ και Η.Α.Ε).
Ο Χαμεϊνί γνωρίζει ότι οι ΗΠΑ τοποθετούν μια ωρολογιακή βόμβα στη Μ. Ανατολή, όμως δεν προτίθεται να τη δει να εκρήγνυται στη Μέκκα και θα κάνει τα πάντα για να το αποτρέψει. Αν όμως δεν μπορέσει, η παρακαταθήκη που θ’ αφήσει είναι το οστικό κύμα να συμπαρασύρει και τη Δύση, πράγμα διόλου δύσκολο με τη συνεχώς αυξανόμενη ροή Μουσουλμάνων στη Δύση.
- Ο Χρήστος Σ. Αργυρίου είναι Διεθνολόγος/Στρατηγιστής και Συνεργάτης Stratfor (TX, USA)
