Εδώ και 2,5 αιώνες, οι Αμερικανοί υποδέχονται ειρηνικά τη μετάβαση εξουσίας, θεωρώντας δεδομένη και καλά εδραιωμένη τη δημοκρατική διαδικασία.
«Κυβέρνηση νόμων και όχι ανθρώπων» συνήθιζαν να έχουν, όπως το είχε πει ο Τζέραλντ Φορντ όταν ορκίστηκε πρόεδρος το 1974.
Κι όμως, αυτή η μακρά παράδοση των 244 ετών αμαυρώθηκε χθες, με τα βίαια γεγονότα που έλαβαν χώρα στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ.
Ο Τραμπ υποδαύλιζε όλο αυτό τον καιρό τους οπαδούς του και όλοι γίναμε μάρτυρες εικόνων που προκαλούν αποτροπιασμό. Εικόνων που δείχνουν πόσο εύθραυστες μπορεί τελικά να είναι ακόμα και δημοκρατίες που θεωρούνται κραταιές.
Η χάρη και η ακεραιότητα του ανθρώπου που ζει στο Οβάλ Γραφείο παραμένουν ακρογωνιαίοι λίθοι του αμερικανικού Συντάγματος. «Μακάρι κανείς άλλος παρά έντιμοι και σοφοί άντρες να μην κυβερνήσει κάτω από αυτή τη στέγη», έγραψε χαρακτηριστικά ο πρώτος ένοικος του Λευκού Οίκου, ο ίδιος ο Τζον Άνταμς.
Ακόμα και ο Νίξον, ένας από τους πλέον διεφθαρμένους προέδρους των ΗΠΑ, ούτε αυτός δεν σκέφτηκε το 1960 να ζητήσει επανακαταμέτρηση των ψήφων, παρά το γεγονός ότι η ήττα του από τον Κένεντι ήταν πολύ μικρή και για κάποιους συμβούλους του, ύποπτη.
Το ίδιο έκανε και ο αντιπρόεδρος Αλ Γκορ το 2000, που παρά το γεγονός ότι είχε αποσπάσει τη λαϊκή ψήφο και έπεσε θύμα μιας προκλητικής απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου που έδωσε τη νίκη στον Τζορτζ Μπους, διαμήνυσε πως «η απογοήτευσή μας πρέπει να κατανικηθεί από την αγάπη για τη χώρα μας».
Αυτό δείχνει το παράδειγμά τους, πως οι ειρηνικές μεταβάσεις εξουσίας έχουν δουλέψει όχι εξαιτίας των συνταγματικών διαδικασιών, αλλά χάρη στην ποιότητα και την εντιμότητα των ατόμων που κυβερνούν.
Ο Τραμπ ήταν πάντα διαφορετικός και δυστυχώς αυτός ο παθολογικός ναρκισσισμός του στοίχισε. Ακόμα και όταν η κατάσταση έδειχνε πως θα ξεφύγει, ακόμα και στο κάλεσμά του να επιστρέψουν οι οπαδοί του στο σπίτι τους, επανέλαβε πως ήταν θύμα εκλογικής απάτης.
