Με αφορμή το τραγικό συμβάν στην περιοχή των Γλυκών Νερών επαναλαμβάνουμε την ανάγκη για άμεση ενίσχυση των αστυνομικών τμημάτων και των τμημάτων ασφαλείας στην Βορειοανατολική Αττική και γενικότερα!
Ο μόνος τρόπος για να υπάρξει ουσιαστική αστυνόμευση είναι η πρόληψη σε τοπικό επίπεδο,όπως την γειτονιά,την πόλη,τον Δήμο.
Αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί αν δεν ενισχυθούν τα αστυνομικά τμήματα και τα τμήματα ασφαλείας με έμψυχο δυναμικό.
Όμως και να αλλάξει κάτι προς αυτή την κατεύθυνση πράγμα δύσκολο μετά τις τρακόσιες δέκα προσλήψεις αστυφυλάκων που ανακοινώθηκαν,αν δεν αλλάξει το δόγμα της αστυνόμευσης από τη διάθεση ακινήτων (σταθερών)οχημάτων που φρουρούν στόχους σήμερα σε κινητά οχήματα που θα επιτηρούν στόχους με ταυτόχρονο περιορισμό αυτών στα απολύτως απαραίτητα δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι ουσιαστικά!
Τα αστυνομικά τμήματα και τα τμήματα ασφαλείας θα πρέπει να μπορούν να ορίζουν τις περιπολίες τους και όχι ανά πάσα στιγμή η Διευθύνσεις να τα μετακινούν οπουδήποτε ή ακόμη και το κέντρο της Άμεσης Δράσης!
Άλλωστε για αυτό το σκοπό έχει δικούς του σταθμούς που είναι και υπερτοπικοί!
Δεν υπάρχει μαγικός τρόπος ούτε με μπαλώματα του τύπου να έρχεται σήμα για ενίσχυση από την μια διεύθυνση για κάποια άλλη κάποτε και με διαφορετικό αντικείμενο.
Αφού ετσι τα αποτελέσματα είναι προσωρινά και αμφισβητήσιμα!!
Άκουσα κάποιες φωνές δυστυχώς ακόμη και από ανθρώπους που εκπροσωπούν αστυνομικούς να κάνουν λόγο για ενίσχυση της αστυνόμευσης με πεζές περιπολίες.
Δεν είμαστε στην εποχή του Ηλία του 16ου
Κάποτε ίσως να ήταν ένας τρόπος αστυνόμευσης.Σημερα που τα δεδομένα έχουν αλλάξει τόσο στη σύνθεση και την πυκνότητα του πληθυσμού όσο και την επέκταση του αστικού ιστού από το κέντρο της πρωτεύουσας στα προάστια καθώς επισης και στα μέσα που διαθέτουν οι κακοποιοί!
Έτσι ψάχνουμε νέες ευέλικτες ταχυκίνητες μονάδες άμεσης ανταπόκρισης.
Καλό είναι λοιπόν όταν κάποιοι έχουν καιρό να βγουν στην ενεργό δράση να αφήνουν τα επειχηρισιακά και να επικεντρώνονται στα εργασιακά!
Από τις χαμένες διεκδικήσεις(μισθολόγιο,βαθμολόγιο, επικίνδυνο,επίδομα covid) μέχρι τις χαμένες ημερήσιες αναπαύσεις και τη μη τήρηση των π.δ περί ασφαλείας και υγιεινής!
Απαιτείται λιγότερη επικοινωνιακή πολιτική και φιλοσοφία ιδίως για όσους κατέχουν τις μεγάλες θέσεις στο συνδικαλιστικό μας κίνημα και περισσότερη δράση!
Χρειάζεται επιτέλους ενότητα και δράση !
Ακούγοντας όμως για τα ανωτέρω, ατυχείς δηλώσεις όπως η ενίσχυση για την καταπολέμηση του εγκλήματος με πεζές περιπολίες.
Άραγε τι λέει η βάση και οι αντιπρόσωποι για όλα αυτά;
Αναρωτιέμαι αν υπάρχει ελπίδα..
Ζητείται λοιπόν Ελπίς!
ΑΠΟΣΤΟΛΌΠΟΥΛΟΣ Δημήτριος
