Ο ΠΟΥ ορίζει την πανδημία με βάση την ξαφνική αύξηση του αριθμού των ατόμων που έχουν την πιθανότητα έκθεσης σε μια νέα ασθένεια σε περισσότερες από μια χώρες ή ηπείρους, καθιστώντας την ένα παγκόσμιο ζήτημα και όχι ένα ζήτημα που αφορά μια μεμονωμένη χώρα. Παρόλο που αναφέρεται συνήθως σε λοιμώδη νοσήματα, όπως ο ιός COVID-19, χρησιμοποιείται συχνά για να χαρακτηρίσει και άλλες παθήσεις, όπως ο καρκίνος, η παχυσαρκία αλλά και οι εξαρτήσεις.
Από τους πρώτους που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή για την αντιμετώπιση μιας πανδημίας, πέραν του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού, είναι και οι αστυνομικοί. Το γεγονός αυτό τους καθιστά ευάλωτους στο να μολυνθούν από τον ιό όσο αυτός συνεχίζει να εξαπλώνεται στη χώρα, επηρεάζοντας ταυτόχρονα και την ψυχική τους υγεία και ευημερία.
Κατά τη διάρκεια μιας πανδημίας οι αστυνομικοί θα χρειαστεί να συναναστραφούν και να συνομιλήσουν με άτομα τα όποια λόγω των πρωτόγνωρων συνθηκών διακατέχονται από υπερβολικό φόβο, στρες και πανικό. Για αυτό είναι σημαντικό αυτήν την κρίσιμη περίοδο, ο αστυνομικός να μπορεί να διατηρεί την ηρεμία του ώστε αυτή η επαφή να μην έχει αρνητική επίπτωση τόσο στον ίδιο όσο και στο περιβάλλον του.
Μια πανδημία μπορεί επίσης να επηρεάσει τα συναισθήματα των ανθρώπων που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή. Η θωράκιση της διανοητικής, συναισθηματικής και σωματικής ακεραιότητας του αστυνομικού είναι αυτή που θα δημιουργήσει την απαραίτητη συνθήκη για την ομαλή άσκηση των καθηκόντων του. Επαρκής ύπνος και καλή σωματική υγιεινή συνιστούν μια αναγκαία φροντίδα για τον ίδιο ώστε να μπορεί να συνεχίσει να φροντίζει τους συνανθρώπους του.
Εάν κάποιος ένστολος αρχίσει να αισθάνεται ή εντοπίσει σε έναν συνάδελφό του άγχος, πανικό, αυξημένη ανησυχία και θυμό, θα πρέπει να απευθύνεται άμεσα σε ένα άτομο ψυχολογικής υποστήριξης, ώστε να του αναφέρει τις ανησυχίες του. Εάν πάλι κάποιος αρχίσει να εμφανίζει σωματικά συμπτώματα ασθένειας, να έρθει σε επικοινωνία με το γιατρό του αφού κανείς, στην παρούσα φάση, δεν έχει ανοσία προκειμένου να λάβει τις απαραίτητες οδηγίες.
Παράλληλα, οι εργαζόμενοι στα σώματα ασφαλείας θα πρέπει να δραστηριοποιούνται και πέραν της δουλειάς τους, δίνοντας τον απαραίτητο χρόνο στο νου τους να ξεκουραστεί και να αποφορτιστεί από τη ρουτίνα της εργασίας τους. Αν και θα πρέπει να παραμένουν ενημερωμένοι, δεδομένης της ταχύτατης εξέλιξης των γεγονότων, η διαρκής έκθεση σε ειδήσεις αναμένεται να επηρεάσει αρνητικά την ψυχική τους υγεία και τη διάθεσή τους.
Τέλος είναι σημαντικό όσοι βρίσκονται στην πρώτη γραμμή να κατανοήσουν ότι θα πρέπει να προσαρμοστούν στις νέες μεταβαλλόμενες συνθήκες, ώστε και η ελληνική αστυνομία με τη σειρά της να συνεχίσει να προσφέρει την καλύτερη δυνατή υπηρεσία της στις δύσκολες αυτές συνθήκες που σήμερα όλοι μας βιώνουμε.
Αναστάσιος Βόπης
Αστυνομικός
Ψυχολόγος Υγείας
*Απόφοιτος του Τμήματος Ψυχολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και μεταπτυχιακού προγράμματος ειδίκευσης στη Δημόσια Υγεία
