Αναδημοσίευση άρθρου του Θάνου Σωτήρη από το astinomiko.gr:
Ήταν καλοκαίρι του 1998 όταν ο τότε Εισαγγελέας Πρωτοδικών Γιώργος Γεράκης, εισέβαλε και σφράγισε το Αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας, σε μια προσπάθεια να αποκαλύψει ένα εκτεταμένο κύκλωμα διαφθοράς, που ξεκινούσε από το Αστυνομικό Τμήμα της Ομόνοιας και τα Τμήματα Αλλοδαπών και φαινόταν να έφτανε μέχρι τον προθάλαμο του Υπουργικού Γραφείου στην Κατεχάκη.
Από τότε πέρασαν είκοσι δύο χρόνια και η επικαιρότητα συγκλονίζεται και πάλι από μια υπόθεση «διαφθοράς στην ΕΛ.ΑΣ.» που προέκυψε, αυτή την φορά, από έρευνα της ΕΥΠ για την περίοδο 2014- 2017.
Ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, πανέξυπνος πολιτικός, έσπευσε να βγάλει τον εαυτό του και την Κυβέρνηση του από το κάδρο, με μια δήλωση και μια συνέντευξη. Στην πρώτη ανέφερε ότι η υπόθεση αυτή της διαφθοράς αφορά την προηγούμενη Κυβέρνηση, ενώ στην συνέντευξη που παραχώρησε στο «Έθνος της Κυριακής», ανέφερε επί λέξη: «Το λέω με κάθε ειλικρίνεια και ζυγίζω τις λέξεις μου. Στη μεταπολιτευτική περίοδο, παρακράτος σε τέτοια έκταση δεν υπήρξε».
Δεν ξέρουμε εάν πίσω από τις δηλώσεις αυτές υπήρξε και ίχνος αυτοκριτικής, αφού ο ίδιος διετέλεσε από το 1999 μέχρι και σήμερα, για τέσσερις περιόδους, και συνολικό χρονικό διάστημα περίπου επτά ετών, Υπουργός Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, και μάλιστα κραταιός!
Αυτό που ξέρουμε, μέσα από το ρεπορτάζ όλων αυτών των ετών, είναι το ότι εάν πρόκειται για παρακράτος ή για κράτος πίσω από την διαφθορά στην Ελληνική Αστυνομία, είναι υπό αίρεση και πρέπει να συζητηθεί!
Από το 1997 λοιπόν μέχρι και την πρόσφατη έρευνα της ΕΥΠ, κεντρικό πρόσωπο σε αυτή την χρονίζουσα υπόθεση με τον τίτλο «διαφθορά στην Αστυνομία» ήταν ο πρώην αξιωματικός της ΕΛΑΣ, Σπύρος Παπαχρήστος, ο οποίος δολοφονήθηκε ξημερώματα της 1ης Μάη 2018 έξω από την ταβέρνα «Κρητικός» στην Παλλήνη.
Ένας άνθρωπος που, για όσους ήξεραν, και για όσους ερεύνησαν δημοσιογραφικά, ήταν ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στους πολιτικούς, τους επιχειρηματίες και την ροή του μαύρου χρήματος, απ΄ όπου και αν προέρχονταν αυτό!
Ένας άνθρωπος απίστευτα ευφυής, που όποιος είχε την τύχη να μιλήσει μαζί του, πέρα από «δουλειές» και συμφέροντα, αντιλαμβανόταν πλήρως πως λειτουργούσε, και λειτουργεί, το σύστημα της «διαφθοράς» σε όλο το πλάτος και το ύψος της νεοελληνικής πραγματικότητας.
Η ΕΥΠ λοιπόν κατέγραψε ότι κατέγραψε, και για τους λόγους που το έκανε. Επαφές, συνομιλίες και συναντήσεις, αστυνομικών, κακοποιών, δικηγόρων, δημοσιογράφων και πολιτικών, σε μια έκθεση που υπέβαλε στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου.
Παρενθετικά θα τονίσουμε ότι την ίδια περίοδο τα πρόσωπα που θεωρούνται κομβικά σε αυτό το κύκλωμα, είχαν συναντήσεις με πολύ περισσότερα πρόσωπα «ενδιαφέροντος», όμως περιέργως δεν αναφέρονται πουθενά. Όπως επίσης και το γεγονός πως, ενώ ο αείμνηστος Σπύρος Παπαχρήστος, ήταν το κεντρικό πρόσωπο από το οποίο ξεκίνησε η έρευνα, ελάχιστες από τις συναντήσεις και επαφές του έχουν αποτυπωθεί στην πολυσέλιδη αναφορά της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών.
Ίσως γιατί στην ταβέρνα στην οποία τελικά βρήκε τραγικό θάνατο, συναντιόταν με Υπουργούς, Στρατηγούς και συμβούλους της τότε Κυβέρνησης, ρυθμίζοντας την διαδοχή στα ύπατα αξιώματα του σώματος και τις τοποθετήσεις στις υπηρεσίες – κλειδιά της ΕΛ.ΑΣ.
Όπως αντίστοιχες συναντήσεις πραγματοποιούσε στο «σουβλατζίδικο» της Φιλοθέης και στην απομονωμένη πιτσαρία του Χαλανδρίου, όμως τα ραντεβού του αυτά …ξέφυγαν εντελώς από το «μικροσκόπιο» της ΕΥΠ!!
Ας δούμε όμως και την δήλωση του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη πως το σκάνδαλο αυτό αφορά την προηγούμενη Κυβέρνηση.
Θα τον καλούσαμε να ζητήσει τους υπηρεσιακούς φακέλους όλων όσων εν ενεργεία αστυνομικών αναφέρονται στην αναφορά της ΕΥΠ, αλλά και όσων στην πορεία αποδείχθηκε ότι συνδέονται με πρωταγωνιστές του κυκλώματος αυτού, κυρίως των δολοφονημένων.
Και να μελετήσει τις μεταθέσεις, μετακινήσεις, αποσπάσεις τους, κατά την περίοδο της Υπουργίας του Νίκου Τόσκα, ακριβώς μετά την δολοφονία Παπαχρήστου και τέλος μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης από τη Νέα Δημοκρατία. Και σίγουρα εκεί θα βρει απαντήσεις για το κατά πόσο το «παρακράτος» αυτό έχει χρώμα και κυβερνητικά όρια.
Όπως επίσης θα μπορούσε να ρωτήσει την συνάδελφό του Όλγα Γεροβασίλη για την τοποθέτηση από αυτήν αξιωματικού με …γκρί ποινικό παρελθόν, στην κομβικότερη ίσως υπηρεσία της ΕΛ.ΑΣ., το τι διαπίστωσε στην συνέχεια, και το γιατί ενώ ήταν επιλογή της ήθελε να τον αποστρατεύσει, κάτι που δεν πρόλαβε να κάνει λόγω εκλογών. Και να δει που βρίσκεται σήμερα αυτός ο αξιωματικός, αφού μιλήσει με την κυρία Γεροβασίλη.
Ίσως ακόμη θα πρέπει να αναρωτηθεί, γιατί τα τελευταία χρόνια αποστρατεύτηκαν εξαιρετικοί, έντιμοι και αποτελεσματικοί ανώτατοι αξιωματικοί, κάποιους από τους οποίους εκτιμούσε και ο ίδιος και τους οφείλει πολλά για την κατάταξή του στην κορυφή των δημοσκοπήσεων!
Είναι πολλά αυτά που έχει καταγράψει το αστυνομικό ρεπορτάζ, όλα αυτά τα τελευταία πολλά χρόνια. Δεν είναι μυστικά, ούτε αποκαλύψεις, τουλάχιστον για τους «παροικούντες την Ιερουσαλήμ», την Κατεχάκη και την Αλεξάνδρας. Είναι γνωστά.
Και είναι ύβρις προς τον πολίτη που μαστίζεται, εκτός όλων των άλλων και από την εγκληματικότητα, οι αρμόδιοι υπηρεσιακοί και πολιτικοί υπεύθυνοι για την Αστυνομία, να …πέφτουν μονίμως από τα σύννεφα, όποτε αποκαλύπτεται «υπόθεση διαφθοράς στους κόλπους της ΕΛ.ΑΣ.».
Υ.Γ.: Τα ερωτήματα τα θέτουμε στον κύριο Χρυσοχοΐδη επειδή αυτός είναι, για μία ακόμη φορά, πολιτικός υπεύθυνος για την Ελληνική Αστυνομία. Μόνο για αυτό το λόγο. Κατά πόσο όμως, ελέγχει πολιτικά, αλλά κυρίως ουσιαστικά, την ΕΛ.ΑΣ., είναι κάτι που πρέπει να αναρωτηθεί ο ίδιος.
