Γιώργος Δεληγιώργης: Αν δεν ταιριάζανε, δεν θα συμπεθεριάζανε…

Ο ένας θέλει να κάνει εκλογές με “τάμπλετ”, ο άλλος ερμηνεύει τους Νόμους με τις “τρομερές” γνώσεις αστικού δικαίου που διαθέτει και κάνει γενικές συνελεύσεις και ψηφοφορίες περίπου ηλεκτρονικά.

Και οι δυο “ανησυχούν” μήπως δεν λειτουργήσουν τα Σωματεία τους μετά τις 30/6 που λήγει η παράταση της θητείας τους, αλλά η αλήθεια είναι ούτι φοβούνται μήπως χάσουν τις θεσούλες τους και τα σχετικά “πριμ”.

Αλήθεια, αν κάποιος συνάδελφος που επιθυμεί να συμμετάσχει στις εκλογές, έχει την ατυχία να νοσήσει από Covid-19, πώς θα καταφέρει να ασκήσει το συγκεκριμένο δικαίωμά του;

Όλα “για την καρέκλα” κοινώς, όπως και στις τελευταίες ανολοκλήρωτες παράνομες με Διαταγή του Πρωτοδικείου εκλογές που επιχείρησαν στο 30ο συνέδριο, προσθέτοντας άλλη μια ντροπιαστική σελίδα για το Συνδικαλιστικό Κίνημα.

Η δίψα “γι’ αυτήν την καρέκλα” όμως δεν σταμάτησε ποτέ – παραμένει άσβεστη και μας το αποδεικνύουν καθημερινά.

Στο σήμερα λοιπόν, έχουμε και λέμε: ο ένας μοιράζει “τάμπλετ”, ο άλλος μοιράζει μπουφάν και στυλό, δε βαριέσαι εμείς πληρώνουμε. Τα Σωματεία θα λειτουργούν κανονικά, απλά θα ξοδεύουν τα χρήματά μας μονό για φως, νερό, τηλέφωνο – τίποτε άλλο!

Μακάρι να είχαν την ιδία ανησυχία για τους εργαζομένους Αστυνομικούς που εδώ κι ένα χρόνο:

κόβονται οι άδειές μας,
κόβονται τα “ρεπό” μας,
ασχολούμαστε με ξένά καθήκοντα προς την αποστολή μας, καταστρατηγούνται τα εργασιακά μας δικαιώματα,
δεν αναγνωρίστηκε υλικά με μορφή επιδόματος η συνδρομή μας στην αντιμετώπιση της πανδημίας,
εξακολουθεί να ισχύει το πλαφόν της ντροπής στη νυχτερινή απασχόληση,
μετακινούμαστε συνεχώς από Υπηρεσία σε Υπηρεσία χωρίς να το επιθυμούμε με τη δικαιολογία των εκτάκτων υπηρεσιακών αναγκών,
δεν αναγνωρίζεται το επάγγελμά μας ως επικίνδυνο,
αναμένουμε για το «φοβερό» βαθμολόγιο που επινόησαν και υποτίθεται θα ίσχυε από τον περασμένο Δεκέμβριο,
εργαζόμαστε χωρίς την απαραίτητη υλικοτεχνική υποδομή,
πληρωνόμαστε ως γ΄ κατηγορίας υπάλληλοι του Κράτους, και πολλά ακόμα.