Το μίσος απέναντι στους αστυνομικούς αποτελεί πλέον ένα κοινωνικό φαινόμενο με τη δική του ιστορία παγκοσμίως. Στη «σύγχρονη» Ελλάδα, η εν λόγω στάση αναζωπυρώθηκε και απέκτησε ακραίες διαστάσεις στη Νέα Σμύρνη. Τα ντοκουμέντα που παρουσίασαν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης αποτέλεσαν σκληρές εικόνες που ρίζωσαν στη μνήμη του κάθε Ελληνα πολίτη. Ενα περιστατικό που έγινε αίτιο αγωνίας και τρόμου. Εκείνη τη νύχτα, οικογένειες ανησύχησαν πως δεν θα μπορέσουν να ιδωθούν με τα αγαπημένα τους πρόσωπα ξανά.
Ολα συνέβησαν, επειδή ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας έχει δημιουργήσει ένα γενικό προφίλ για την πλειονότητα των αστυνομικών, βασιζόμενο στις –αδιαμφισβήτητα– ανεξέλεγκτες και βίαιες συμπεριφορές μερικών συναδέλφων τους. Η κατάχρηση της εξουσίας του ενός έγινε «ταμπέλα» που χαρακτηρίζει το όλον. Η φράση «υπηρετώ το αστυνομικό σώμα» άρχισε να χάνει την αίσθηση υπερηφάνειας· πολλοί ξεκίνησαν να αποφεύγουν τις συζητήσεις για το επάγγελμά τους. Παιδιά δέχθηκαν λεκτικές, ακόμη και σωματικές επιθέσεις από συμμαθητές τους επειδή ανέφεραν ότι ο γονέας τους ήταν αστυνομικός. Ειπώθηκαν χυδαίοι χαρακτηρισμοί που κανένα παιδί δεν αρμόζει να ακούσει για την οικογένειά του. Καμία παιδική ψυχή δεν πρέπει να ραγίζει εξαιτίας των κοινωνικών προκαταλήψεων απέναντι σε μία ομάδα.
Ως κοινωνία, μάθαμε πλέον να εστιάζουμε μονάχα στα αρνητικά στοιχεία της καθημερινότητας. Ξεχάσαμε ότι χιλιάδες αστυνομικοί πανελλαδικώς θυσίασαν την υγεία τους για να μάχονται με τον δικό τους, αξιέπαινο τρόπο στην πρώτη γραμμή. Ερχονταν καθημερινά σε επαφή με κρούσματα, καθώς τελούσαν ακάθεκτοι το καθήκον τους υπακούοντας στις εντολές των ανωτέρων τους. Ξεχάσαμε ότι ενώ εμείς περνούσαμε ασφαλείς οικογενειακές στιγμές, εκείνοι έπρεπε να αφήσουν τις δικές τους για να κάνουν τις συστηματικές περιπολίες, ούτως ώστε αποφευχθούν οι συναθροίσεις στις πλατείες. Ξεχάσαμε πως ενώ μέναμε σπίτι, εκείνοι άνευ αναπαύσεως δούλευαν υπερωρίες λόγω εκτάκτων περιστατικών, παντός καιρού και συνθηκών. Ξεχάσαμε πως είναι και αυτοί… άνθρωποι.
Ανθρωποι που επέλεξαν να υπηρετήσουν τη δικαιοσύνη, αναλαμβάνοντας υπεύθυνα τα καθήκοντά τους, ενώ γνώριζαν την κοινή γνώμη για το επιλεχθέν επάγγελμά τους. Αποφασισμένοι να διατηρήσουν την τάξη των πραγμάτων, παρά τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν συνεχώς. Οι ένοπλοι ήρωες της καθημερινότητας που θωρακίζουν την ασφάλεια της χώρας μας, ακόμη και όταν βρίσκονται εκτός υπηρεσίας. Είναι εκείνοι που δεν εμφανίζονται στα πρωτοσέλιδα, ούτε στα δελτία ειδήσεων. Βοηθούν τους συνανθρώπους τους χωρίς να περιμένουν αντάλλαγμα, υπηρετώντας το κοινό καλό ακλόνητα. Ενώ κάποιοι συνάδελφοί τους εκμεταλλεύονται το κύρος που έχουν στα χέρια τους, εκείνοι δεν σαγηνεύονται από τη δύναμη και την επιβολή.
Αόρατοι μέσα από τον φακό της δημοσιότητας, αμετάκλητοι με ιδιαίτερη αίσθηση δικαίου, αποτελούν πραγματικά πρότυπα για τη νέα γενιά. Για τους μικρούς συμπολίτες μας που σκοπεύουν να θυσιάσουν τα πάντα, στον βωμό της διατήρησης του θεσμού της Ελληνικής Δημοκρατίας. Ακόμη και όταν ο κόσμος είναι εναντίον τους και θεωρεί ότι «είναι όπως όλοι οι άλλοι», συνεχίζουν με το κεφάλι ψηλά. Αξίζουν το «ευχαριστώ» όλων μας.
* H κ. Αντιγόνη Σεβαστάκη είναι ιστορικός.
