Σε μία ειδική και παρατεταμένη κρίση, η οποία επεκτείνεται σ’όλα τα πεδία της κοινωνικής μας ζωής πλέον, είμαστε όλοι υποχρεωμένοι να αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων.
Επί μήνες, λοιπόν, όλοι οι συνάδελφοι ¨υπερέβαλαν εαυτόν¨ και αδιαμαρτύρητα συνέδραμαν με πρωτοφανή γενναιότητα και ευαισθησία στην αντιμετώπιση όλων των προβλημάτων που ταλάνισαν και τη χώρα μας. Με την μία Κ.Υ.Α. να διαδέχεται την άλλη, είμαστε ξανά στην πρώτη γραμμή με τους γιατρούς και υγειονομικούς μας στην αντιμετώπιση και του δεύτερου ¨κύματος¨ του Covid-19.
Έως σήμερα, το αστυνομικό συνδικαλιστικό κίνημα πρωτοστάτησε σ’αυτόν τον ¨ακήρυκτο πόλεμο¨, κατά ενός εχθρού αόρατου, που απειλεί ευθέως να ¨τινάξει¨ στον αέρα παγκόσμια κοινωνική πρόοδο δεκαετιών.
Αυτό που κυρίως αναδείχτηκε ως εμπειρία όλο αυτό το διάστημα είναι ότι χρειάζεται επειγόντως ορθή διαχείριση και στήριξη του ανθρώπινου δυναμικού που πρωτοστατεί στην αντιμετώπιση του Covid-19. Αυτών δηλαδή που όλοι σαν καλοί στρατιώτες ¨ΣΒΕΪΚ¨ αγόγγυστα δίνουν καθημερινά ¨μάχη χαρακωμάτων¨.
Αντ’ αυτού, τί βλέπουμε πολλούς μήνες μετά; Ότι είμαστε οι δύο κατηγορίες εργαζομένων που με μεγάλη ¨σπουδή και επιμέλεια¨ εξαιρεθήκαμε από τα πρωτοφανή πακέτα οικονομικής στήριξης της Ε.Ε., ότι στην πλειοψηφία πληρώνουμε και τα συνεχόμενα τεστ Covid-19 από τον προσωπικό και οικογενειακό προϋπολογισμό, ότι είμαστε σε σχεδόν μόνιμη αναστολή των αδειών μας, ότι θεωρούμαστε σε πολλές περιπτώσεις, από τον τρόπο και το ύφος που διατυπώνονται οι εγκύκλιοι και οι διαταγές, άτρωτοι χωρίς οικογένειες, χωρίς κοινωνικό περίγυρο.
Όπου και σε όποια αστυνομική Υπηρεσία κι αν βρεθεί κάποιος, διακρίνει μία μεγάλη σιωπηλή πικρία στα πρόσωπα όλων των εργαζομένων αστυνομικών. Όλοι βλέπουν ότι για ακόμη μία φορά αντιμετωπίζονται ως ¨παιδιά ενός κατώτερου Θεού¨ που επιβάλλεται να θυσιαστούν αναίτια όμως.
Αγνοούν κάποιοι ότι ο πολίτης αστυνομικός έχει και γνώμη και κρίση και άποψη. Αγνοούν, επίσης, ότι με τον τρόπο που ¨πολιτεύονται¨ και διοικούν πριονίζουν συστηματικά το ¨κλαδί¨ που κάθονται, καθώς η χωρητικότητα του συστήματος είναι πεπερασμένη.
Ευελπιστούμε, ότι η πολιτική και φυσική ηγεσία έστω σήμερα, την ύστατη στιγμή που οργανώνεται η δύσκολη χειμερινή περίοδος, θα λάβει υπόψη τα παραπάνω και θα στηρίξει ουσιαστικά την Ελληνική αστυνομική οικογένεια. Τα ¨ινδιάνικα καθρεφτάκια¨ αυτή τη φορά θα επιστραφούν στους αποστολείς.
