Stocktrek Images via Getty Images
Όσο να τον κτυπάνε τα κύματα, όσο και να τον ταρακουνούν οι τεκτονικές πλάκες της Αφρικής και της Ευρώπης, όσο και να τον κυρίευσαν τόσοι και τόσοι κατακτητές, όσο και να του ρούφηξαν από μέσα του τον πολύτιμο χαλκό, αυτός ο Βράχος της Ανατολικής Μεσογείου θα στέκεται όρθιος μέσα στους αιώνες.
Η Γη
Η συνολική επιφάνεια της Γης είναι λίγο πάνω από 510 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα. Πλην όμως >70% καλύπτεται από νερό, δηλαδή αποτελεί τους πέντε παγκόσμιους ωκεανούς. Έτσι, λιγότερο από το 30% καλύπτεται από ξηρά. Τα στοιχεία αυτά προέρχονται από τη Διεύθυνση Στατιστικής των Ηνωμένων Εθνών και χρησιμοποιήθηκαν για την συναρμολόγηση της Εικ. 1.
Η έκταση των χωρών
Οι μεγαλύτερες σε έκταση χώρες είναι η Ρωσία (3,35% της παγκόσμιας γήινης έκτασης), ο Καναδάς (1,96%) και η Κίνα (1,88%). Και οι τρεις μαζί καταλαμβάνουν περίπου το 7,2% της Γης.
Η Ανταρκτική, αν και δεν είναι χώρα, καλύπτει το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό γης: 2,75%. Από τις υπόλοιπες χώρες που ξεπερνούν σε έκταση το 1% οι Ηνωμένες Πολιτείες καταλαμβάνουν το 1,87%, η Βραζιλία το 1,67% και η Αυστραλία το 1,51% (Εικ. 1).
Οι υπόλοιπες 195 χώρες και περιοχές που βρίσκονται κάτω του 1% αντιπροσωπεύουν μαζί το υπόλοιπο μισό της Γης. Μεταξύ των μικρότερων χωρών του κόσμου είναι τα νησιωτικά έθνη της Καραϊβικής και του Νοτίου Ειρηνικού Ωκεανού.
Ωστόσο, τα μικρότερα από τα μικροσκοπικά κρατίδια είναι η Πόλη του Βατικανού και το Μονακό, τα οποία μαζί καλύπτουν μόνο συνολική έκταση μόλις 2,51 τετρ. χλμ.
Το υπόλοιπο 70% της επιφάνειας της Γης καλύπτεται από νερό: 27% αντιπροσωπεύουν χωρικά ύδατα και 43% διεθνή ύδατα ή περιοχές εκτός εθνικής δικαιοδοσίας.
.
Περιοχές πέρα από την εθνική δικαιοδοσία
Σύμφωνα με την InforMEA, η Εθνική δικαιοδοσία είναι, «η κυριαρχία και πρακτική εξουσία ενός κράτους για τη διαχείριση της δικαιοσύνης επί εδαφών, πραγμάτων και προσώπων εντός των ορίων του».
Στο παρελθόν, τα κράτη ακολούθησαν το δόγμα της ελευθερίας της θάλασσας που περιόριζε τη δικαιοδοσία των ωκεανών σε μια στενή περιοχή κατά μήκος της ακτογραμμής μιας χώρας.
Οι υπόλοιπες θάλασσες δεν ανήκαν σε κανένα κράτος και ήταν ελεύθερες για τα ταξίδια και την εκμετάλλευσης των φυσικών τους πόρων. Ωστόσο, περί τα μέσα του 20ου αιώνα έγινε μια προσπάθεια επέκτασης των εθνικών αξιώσεων, καθώς ο ανταγωνισμός για υπεράκτιους πόρους έγινε όλο και πιο έντονος, ενώ και η ρύπανση των ωκεανών κατέστη ένα κυρίαρχο θέμα.
Το 1982, τα Ηνωμένα Έθνη υιοθέτησαν τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας που επέκτεινε το διεθνές δίκαιο και πέραν των χωρικών υδάτων.
Η Σύμβαση καθιέρωσε το δικαίωμα της ελευθερίας στην πλοήγηση και έθεσε τα χωρικά θαλάσσια όρια των χωρών στα 12 μίλια και τις Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες έως και στα 200μίλια επεκτείνοντας την κυριαρχία μιας χώρας στους θαλάσσιους πόρους. Λεπτομέρειες δίδονται στην Εικ. 2.
.
Περιττό να τονισθεί πως για αυτό το θέμα και τις ενεργειακές πρώτες ύλες που κρύβουν μέσα της οι αντίστοιχοι χώροι της Ανατολικής Μεσογείου έχουν γραφεί δεκάδες βιβλία και εκατοντάδες πονήματα. Δεν αποτελεί βέβαια το αντικείμενο του παρόντος άρθρου.
Σκέψεις που πηγάζουν από τα πιο πάνω
Προσωπικά ποτέ δεν έχω καταλάβει γιατί οι μεγαλύτεροι κατακτητές, όπως ο Ιούλιος Καίσαρ, ο Αννίβας, ο Μέγας Ναπολέων, ο Αττίλας, ο Τζένγκις Χαν ή ο δικός μας Μέγας Αλέξανδρος, ανεξάρτητα από τις στρατηγικές και τακτικές αρετές που προφανώς είχαν, θεωρούνται σημαντικοί αρχηγοί και ηγέτες. Ο Χίτλερ κατέκτησε εκτενέστατες περιοχές και όμως συνήθως δεν συμπεριλαμβάνεται στον κατάλογο.
Επειδή προφανώς ήταν παράλογος και προξένησε πελώρια και αδικαιολόγητη οδύνη. Αλλά και οι πιο πάνω σημαντικοί στρατηγοί και ηγέτες δεν αναδείχθηκαν ως τέτοιοι μέσα από τις θυσιασμένες ζωές στρατιωτών, απλών πολιτών, γυναικών και παιδιών; Και μέσα από καταστροφές και αλλαγές των συνόρων των χωρών, για να γυρίσουμε στο θέμα μας;
Τα σύνορα των κρατών άλλαζαν και θα αλλάζουν και στο μέλλον. Το 1946, μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, υπήρχαν 76 ανεξάρτητες χώρες στον κόσμο, ενώ σήμερα υπάρχουν 195 αναγνωρισμένα κράτη.
Ανάμεσα στα μικρότερα κράτη-μέλη του ΟΗΕ είναι και η Κύπρος, η οποία με τα 9.251 τετρ. χλμ. αποτελεί το 0,002% της γήινης επιφάνειας (Εικ. 1).
Αυτό το 0,002% της γήινης επιφάνειας θέλει να διχοτομήσει και επίσημα ο «ηγέτης» Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, με τη βοήθεια ή απάθεια κάποιων μεγάλων δυνάμεων και ασήμαντων τσιρακιών (λέγε με Ερσίν Τατάρ).
Μια de facto διχοτομημένη Κύπρος με την «πράσινη γραμμή» στο χρώμα που της αξίζει, το μαύρο. Και οι στρατιωτικές βάσεις των Άγγλων στο άσπρο, σαν «λευκά περιστέρια» (βλέπε εικόνα προλόγου). Ως να θέλουμε να ξεχάσουμε το «διαίρει και βασίλευε», το αγαπημένο σλόγκαν των Βρετανών.
Μια βίαιη διχοτόμηση ενάντια στη θέληση εκατοντάδων χιλιάδων Κυπρίων (Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων), οι οποίοι, από τη μια μέρα στην άλλη, βρέθηκαν από την Αμμόχωστο στη Λάρνακα, Λεμεσό και αλλού, ενώ από τους μαχαλάδες της Λάρνακας και της Λεμεσού και πολλών μεικτών χωριών στην Κερύνεια και στη Μόρφου.
Ένθεν και ένθεν μιας «πράσινης γραμμής» που χαράκτηκε με αίμα χάρη στην ανείπωτη πολεμική μανία του ανθρώπινου είδους και τις εθνικο-θρησκευτικές αντιλήψεις των ακραίων «αγωνιστών» της κάθε πλευράς. Και χάρη στην έλλειψη θάρρους και οράματος από τους «σώφρονες ηγέτες» των απλών Κυπρίων που ήθελαν να ζουν ειρηνικά πάνω στο μεγάλο βράχο που λέγεται Κύπρος.
Όσο όμως να τον κτυπάνε τα κύματα, όσο και να τον ταρακουνούν οι τεκτονικές πλάκες της Αφρικής και Ευρώπης, όσο και να τον κυρίευσαν τόσοι και τόσοι κατακτητές, όσο και να του ρούφηξαν από μέσα του τον πολύτιμο χαλκό, αυτός ο Βράχος της Ανατολικής Μεσογείου θα στέκεται όρθιος μέσα στους αιώνες.
