Το… λάθος της ήταν πως είχε προχωρήσει σε εξωσωματική γονιμοποίηση και δεν το δήλωσε στους νέους εργοδότες της, οι οποίοι όταν έμαθαν πως τελικά είναι έγκυος, όχι μόνον αρνήθηκαν να της χορηγήσουν επιδόματα, αλλά την κατηγόρησαν πως επιχείρησε να παραπλανήσει τις αρχές για να λάβει ευνοϊκό καθεστώς πρόνοιας.
Ωστόσο, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) έκρινε πως υπάρχει διάκριση μεταξύ φύλων στους εργασιακούς χώρους και δικαίωσε την εργαζόμενη μητέρα, σε μία υπόθεση που αφορά τις κροατικές αρχές.
Στην προσφυγή της σημειώνει πως οι εγχώριες αρχές, που αρνήθηκαν την κοινωνική ασφάλιση για το διάστημα που απουσίασε από την εργασία της βρισκόμενη σε άδεια κυήσεως, έκριναν εσφαλμένως πως η σύμβαση εργασίας που προσχώρησε ήταν προσχηματική και δεν έπρεπε να αναζητήσει εργασία όσο βρισκόταν σε διαδικασία εξωσωματικής γονιμοποίησης.
Από το 1993 έως το Νοέμβριο του 2009, η συγκεκριμένη γυναίκα εργαζόταν ανελλιπώς. Στα τέλη Νοεμβρίου υποβλήθηκε σε τεχνητή γονιμοποίηση κι ενώ ανέλαβε θέση σε κάποια εταιρεία σε πιο μακρινή πόλη και εγγράφηκε στο κρατικό σύστημα ασφάλισης υγείας, ενημερώθηκε τον Δεκέμβριο για την εγκυμοσύνη της και έλαβε ιατρική βεβαίωση για άδεια κυήσεως.
Η άρνηση των αρχών
Η προσφεύγουσα υπέβαλε αίτηση για την πληρωμή των επιδομάτων κατά τη διάρκεια της άδειας. Ωστόσο, οι αρμόδιες αρχές αρνήθηκαν να τα καταβάλουν, ισχυριζόμενες πως η νέα απασχόλησή της ήταν πλασματική και αποσκοπούσε αποκλειστικά στην εξασφάλιση πληρωμής κατά τη διάρκεια της κύησης. Υποστήριξαν επίσης ότι ήταν ιατρικά ανίκανη να αναλάβει εργασία σε μια μακρινή πόλη λόγω της διαδικασίας εξωσωματικής γονιμοποίησης.
Όπως αναφέρει το ΕΔΔΑ «η προσφεύγουσα άσκησε έφεση στα δικαστήρια, υποστηρίζοντας ότι είχε υποστεί διακρίσεις ως γυναίκα που είχε υποβληθεί σε εξωσωματική γονιμοποίηση. Το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή, η οποία αργότερα έγινε δεκτή από το Συνταγματικό Δικαστήριο».
Προστίθεται ότι «η προσφεύγουσα στράφηκε επίσης στον Διαμεσολαβητή για την Ισότητα των Φύλων, ο οποίος διαπίστωσε ότι η ερμηνεία των αρχών για την κατάσταση της βασίστηκε στην προϋπόθεση ότι κάθε γυναίκα που υποβλήθηκε σε εξωσωματική γονιμοποίηση ή μένει έγκυος δεν θα μπορούσε να προσληφθεί από κανένα εργοδότη». 
«Δεν μπορούσε να γνωρίζει»
Το ΕΔΔΑ, όμως, είναι κατηγορηματικό και ακυρώνει όλες τις εθνικές αποφάσεις. «Κατά την απόφαση της υπόθεσης της προσφεύγουσας, οι εγχώριες αρχές περιορίστηκαν στο συμπέρασμα ότι, λόγω της διαδικασίας εξωσωματικής γονιμοποίησης, ήταν ιατρικά ανίκανη να λάβει την εν λόγω θέση, υπονοώντας ότι έπρεπε να αποφύγει να το πράξει μέχρι να επιβεβαιωθεί η κύηση της. Η προσέγγιση αυτή ήταν κατά παράβαση τόσο του εσωτερικού όσο και του διεθνούς δικαίου και ισοδυναμούσε με αποθάρρυνση της προσφεύγουσας να ζητήσει απασχόληση λόγω της επικείμενης κύησης. Αυτό από μόνο του ήταν κατά τη γνώμη του Δικαστηρίου αρκετό για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η προσφεύγουσα είχε υποστεί διακρίσεις λόγω του φύλου της» τονίζει η απόφαση του ΕΔΔΑ.
Επιπλέον, το Δικαστήριο σημείωσε ότι οι αρχές «δεν κατάφεραν να δείξουν πώς η προσφεύγουσα που ανέλαβε την εργασιακή σχέση θα μπορούσε να ήταν μια σκόπιμη κίνηση, καθώς δεν μπορούσε να γνωρίζει κατά την έναρξη της εργασίας εάν η διαδικασία της εξωσωματικής γονιμοποίησης ήταν επιτυχής και δεν είχε καμία νομική υποχρέωση να ενημερώσει τον εργοδότη της για αυτό. Ούτε οι αρχές εξέτασαν εάν είχε πράγματι αρχίσει να εργάζεται ή αν η εξωσωματική γονιμοποίηση που είχε υποβληθεί θα απαιτούσε την απουσία της από την εργασία για λόγους υγείας».
Για το λόγο αυτό, το ΕΔΔΑ θεωρεί πως το στερεότυπο των φύλων από τις αρχές, όπως παρατηρήθηκε στην υπόθεση της προσφεύγουσας, αποτελούσε σοβαρό εμπόδιο στην επίτευξη πραγματικής ουσιαστικής ισότητας των φύλων, έναν από τους κύριους στόχους των κρατών μελών του Συμβουλίου της Ευρώπης.
«Η άρνηση απασχόλησης ή αναγνώρισης ενός επιδόματος που σχετίζεται με την απασχόληση σε μια έγκυο γυναίκα λόγω της κύησης ισοδυναμεί με άμεση διάκριση λόγω φύλου» τονίζει το Δικαστήριο, καταλήγοντας πως η διαφορετική μεταχείριση της προσφεύγουσας δεν ήταν αντικειμενικά δικαιολογημένη και συνιστούσε παραβίαση διεθνών συμβάσεων.
Το ΕΔΔΑ επιδίκασε ποσό 7.500 ευρώ για ηθική βλάβη και 1.150 ευρώ για έξοδα και δαπάνες.
Πηγή: echrcaselaw.com
Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις
ειδήσεις
Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr
