Την είδηση μετέδωσε πρώτο το πιο έγκυρο αθλητικό μέσο ενημέρωσης από την Αργεντινή και σε λίγα δευτερόλεπτα έκανε τον γύρο του κόσμου. Δεκάδες φίλαθλοι που λάτρευαν τον θεό του ποδοσφαίρου έσπευσαν να εκφράσουν τη θλίψη τους στο twitter.
Υπενθυμίζεται ότι στις 11 Νοεμβρίου, ο Ντιέγκο Μαραντόνα είχε υποβληθεί σε επιτυχημένη χειρουργική επέμβαση στο κεφάλι, μετά από εμφάνιση αιματώματος.
Ο γιατρός του ποδοσφαιρικού θρύλου, Λεοπόλντο Λούκ, είχε εμφανιστεί αισιόδοξος, λέγοντας: «Ο οργανισμός του Ντιέγκο τα πήγε πολύ καλά στην εγχείρηση. Τώρα πρέπει να τον παρακολουθήσουμε, αλλά είναι όλα ελεγχόμενα. Είναι μια επέμβαση ρουτίνας, δεν είναι περίπλοκη, αλλά δεν παύει να είναι μια εγχείρηση στο κεφάλι».
Ο 60χρονος άσσος νοσηλευόταν σε κλινική της Λα Πλάτα με προβλήματα αναιμίας, άγχους και κατάθλιψης και, ενώ η κατάσταση του έδειχνε να βελτιώνεται, ήρθαν τα αποτελέσματα της αξονικής, που τον οδήγησαν στο χειρουργείο.
Παρά το γεγονός ότι η χειρουργική επέμβαση ήταν επιτυχημένη, η κατάσταση της υγείας του χειροτέρευε. Δυστυχώς, απόψε έγινε γνωστό ότι η καρδιά του Ντιεγκίτο δεν άντεξε άλλο και τον πρόδωσε.
Ο Ντιέγκο Μαραντόνα, το θρυλικό 10ρι της Αργεντινής, κατέληξε σε ηλικία 60 ετών.
Ο Ντιεγκίτο έχει μείνει στην ιστορία ως ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών.
Γεννήθηκε σε ένα προάστιο του Μπουένος Άιρες, σε μία φτωχή πολυμελή οικογένεια και από νωρίς φανέρωσε το ποδοσφαιρικό του ταλέντο και σε ηλικία 8 ετών εντάχθηκε στους «Λας Σεμπολίτας», την παιδική ομάδα των «Αρχεντίνος Τζούνιορς», με την οποία κέρδισε 136 συνεχόμενα παιχνίδια κι ένα εθνικό πρωτάθλημα στην κατηγορία της.
Σε ηλικία 15 έκανε το ντεμπούτο του με την εθνική Αργεντινής κι έγινε ο νεώτερος παίκτης που αγωνίστηκε στην «Αλμπισελέστε». Παρόλο που αποκλείστηκε από την ομάδα του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1978, λόγω της νεαρής του ηλικίας, το επόμενο έτος οδήγησε την εθνική ομάδα Κ20 της Αργεντινής στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Το 1981 ο Ντιεγκίτο μετεγγράφηκε στην αγαπημένη του Μπόκα Τζούνιορς και τον επόμενο χρόνο μετακόμισε στην Ευρώπη.
Υπέγραψε στην Μπαρτσελόνα, στην οποία παρέμεινε για δύο χρόνια κερδίζοντας ένα Κύπελλο Ισπανίας και δύο Σούπερ Καπ το 1983.
Μάλιστα, έγινε ο πρώτος ποδοσφαιριστής στην ιστορία του αθλήματος που κατέρριψε το ρεκόρ της ακριβότερης μεταγραφής δύο φορές, την πρώτη όταν έπαιξε για την Μπαρτσελόνα για 3 εκατομμύρια αγγλικές λίρες και τη δεύτερη, όταν αγωνίστηκε στη Νάπολι για 5 εκατομμύρια λίρες (ισοτιμίες 2013).
Συνολικά, έχει αγωνιστεί στους Αρχεντίνος Τζούνιορς, Μπόκα Τζούνιορς, Μπαρτσελόνα, Νάπολι, Σεβίλλη και στο τέλος της καριέρας του, στη Νιούελς Ολντ Μπόις και τελικά μετά από παύση ενός έτους από το ποδόσφαιρο έκλεισε την καριέρα του στην αγαπημένη του Μπόκα Τζούνιορς το 1997.
Τα πιο ένδοξα ποδοσφαιρικά του χρόνια τα πέρασε στη Νάπολι, όπου κέρδισε τίτλους και διακρίσεις. Στην καριέρα του με την Εθνική Αργεντινής, σκόραρε 34 τέρματα σε 91 εμφανίσεις.
Αν και ξεκίνησε την καριέρα του ως επιθετικός καθιερώθηκε ως επιθετικός μέσος.
Η διεισδυτικότητα του Μαραντόνα, οι πάσες του, οι εντυπωσιακές τεχνικές του ικανότητες, η ταχύτητα, τα αντανακλαστικά και ο χρόνος αντίδρασης συνδυάστηκαν με το μικρό του ανάστημα (1,65 μέτρα).
Η παρουσία του στο γήπεδο είχε μεγάλη επίδραση στη γενική απόδοση της ομάδας του. Βάσει του απαράμιλλου ταλέντου του και των ηγετικών του ικανοτήτων, έλαβε το προσωνύμιο El Pibe de Oro (Το Χρυσό Αγόρι).
Έλαβε μέρος σε τέσσερα Παγκόσμια Κύπελλα, συμπεριλαμβανομένου του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1986 στο Μεξικό, όπου έλαμψε η χαρισματική προσωπικότητά του και οδήγησε την ομάδα του στην κατάκτηση του τροπαίου με νίκη επί της Δυτικής Γερμανίας στον τελικό.
Επίσης κέρδισε τη Χρυσή μπάλα ως ο καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης.
Στον προ-ημιτελικό απέναντι στην Αγγλία, πέτυχε δύο γκολ, στη νίκη της ομάδας του με 2-1 που γράφτηκε στην ιστορία για δύο διαφορετικούς λόγους.
Το πρώτο γκολ επιτεύχθηκε με χέρι γνωστό ως «Χέρι του Θεού», ενώ το δεύτερο προϊόν εξαιρετικών ικανοτήτων με εκπληκτική ατομική προσπάθεια.
Αυτό το γκολ, καταγράφηκε ως το «Γκολ του αιώνα» από τους ψηφοφόρους της FIFA το 2002.
Ο Μαραντόνα έγινε προπονητής της Αργεντινής τον Νοέμβριο του 2008 έχοντας την ευθύνη της ομάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο 2010.
Στις εκλογές της IFFHS ψηφίστηκε 5ος καλύτερος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα.
Ακόμη, βραβεύτηκε από τη FIFA ως ο καλύτερος παίκτης του αιώνα μαζί με τον Πελέ.
