«Δεν ξέρω πως θα τελειώσει η ιστορία μου, αλλά δεν θα γράψει πουθενά “τα παράτησε”», αυτή ήταν η «προφητική» ανάρτηση της Αντιγόνης Ντρισμπιώτη μετά την 4η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου του Όρεγκον. Κάπως έτσι η Ελληνίδα βαδίστρια «έκλεισε» ραντεβού με την ιστορία στο Μόναχο.
Σήμερα, Τρίτη, η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη χάρισε στην Ελλάδα το πρώτο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στίβου του Μονάχου, το οποίο είναι το πρώτο στο αγώνισμα, 12ο χρυσό της Ελλάδας στην ιστορία της διοργάνωσης και 30ό μετάλλιο στο σύνολο.
Η κούρσα της συγκλονιστική, για όσους την παρακολούθησαν από τους τηλεοπτικούς δέκτες. Ήταν χαμογελαστή σε όλη την διάρκεια του αγώνα.
Έδειχνε ακούραστη μέχρι το 20χιλιόμετρο, όπου είχε ήδη ξεπεράσει όλες τις αντιπάλους τις και είχε πάρει προβάδισμα, βάζοντας τις βάσεις για μια τεράστια επιτυχία.
Και μετά, στα δύο χιλιόμετρα πριν το τέλος -όπου είχε ξεκαθαρίσει πως θα κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο- πήρε την ελληνική σημαία, την κρέμασε στους ώμους και έτρεξε τα τελευταία λεπτά της κούρσας που θα θυμάται για πάντα.
Τερμάτισε πρώτη και ξέσπασε σε κλάματα, όχι από λύπη, αλλά από υπερηφάνεια. Βλέποντας πως οι κόποι μιας ολόκληρης ζωής και οι θυσίες της έπιασαν τόπο και την ανέβασαν στην κορυφή της Ευρώπης. Η αγκαλιά με τον σύζυγό της ακολούθησε και νέα δάκρυα χαράς στην απονομή.
Η ανάκρουση του εθνικού ύμνου συγκίνησε το πανελλήνιο.
«Never give up» αυτός θα μπορούσε να είναι ο τίτλος της καριέρας της, όπως εύστοχα παρατηρεί και η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Στίβου που μετά την επιτυχία της έγραψε στο Twitter:
«Ποτέ μην τα παρατάς!»
Στα 38 της χρόνια η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη από την Ελλάδα σημειώνει την μεγαλύτερη νίκη της καριέρας της μέχρι στιγμής. Η Ελληνίδα αθλήτρια επικράτησε στα 35χλμ βάδην στο Μόναχο με μεγαλύτερη διαφορά από δύο λεπτά από την 2η, και επίδοση 2:47:00!»
Ωστόσο η επιτυχία δεν ήρθε από την μια μέρα στην άλλη για την αθλήτρια του Ναπολέοντα Κεφαλόπουλου.
Το «Who is who» της πρωταθλήτριας Ευρώπης
Η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη είναι γεννημένη στην Καρδίτσα. Εκεί ζει και γυμνάζεται, μέχρι και σήμερα. Έχει αγωνιστεί με την Εθνική Ομάδα σε διεθνείς διοργανώσεις όλων των κατηγοριών. Για ένα μεγάλο διάστημα είχε σταματήσει το βάδην και τον πρωταθλητισμό, όπως φάνηκε όμως ήταν μια απλή παύση, καθώς επέστρεψε δριμύτερη και οι επιτυχίες άρχισαν να έρχονται η μια μετά την άλλη.
Έχει συμμετάσχει σε δυο Ολυμπιακούς Αγώνες (2016, 2021), σε Παγκόσμια και Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, ήταν «χάλκινη» το 2013 στους Μεσογειακούς Αγώνες, κατέκτησε το Χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ομάδων (2021) και το Αργυρό μετάλλιο στην ομαδική βαθμολογία τόσο στο Παγκόσμιο (2022) όσο και στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ομάδων (2021).
Η μεγαλύτερη αθλητική της διάκριση είναι η 8η θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Τόκιο. Επιπλέον, η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη είναι πτυχιούχος Γυμναστικής Ακαδημίας της Σχολής Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού και αυτή τη στιγμή κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στη Διαχείριση Αθλητισμού για ΑΜΕΑ στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου.
Αυτό είναι το βιογραφικό της στην επίσημη σελίδα του ΣΕΓΑΣ.
Αυτό όμως που δεν ξέρει ο κόσμος είναι πως για να γίνεις πρωταθλήτρια Ευρώπης -ιδιαίτερα αν δεν έχεις την εύνοια της πολιτείας και τους απαραίτητους οικονομικούς πόρους- θα πρέπει να ξέρεις να… σερβίρεις.
Η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη πριν αναχωρήσει για το Τόκιο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες είχε εκμυστηρευτεί σε συνέντευξή της πως η ζωή της «μοιράζεται» στο βάδην και σε ένα τσιπουράδικο, καθώς καθημερινά σερβίρει για τους πελάτες που μαγειρεύει η μητέρα της στην οικογενειακή επιχείρηση που διατηρεί στην Καρδίτσα.
Αλήθεια πόσο εύκολο είναι για έναν αθλητή να μπορέσει να γράψει «ιστορία» όταν ξενυχτάει για να βοηθήσει την οικογένειά του και να βγάλει τα προς το ζην;
Η ζωή της «χρώσταγε» μια τέτοια επιτυχία, όχι γιατί δε την άξιζε, αντιθέτως την άξιζε και με το παραπάνω. Είχε δουλέψει με τον προπονητή της τα τελευταία 3 χρόνια, είχε την οικογένειά της και τον σύζυγό της συνοδοιπόρους στα δύσκολα, να την στερούνται για μήνες, ώστε να μπορέσει εκείνη να ανέβει στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου στην Ευρώπη!
Και έτσι -καθόλου τυχαία- ήρθε το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Μονάχου.
