Μετά την τοποθέτηση μου, το 1990, στην Αλβανία, ανέλαβα, με εντολή του τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, Γενικός Πρόξενος στο Χιούστον, καλύπτοντας Τέξας και Οκλαχόμα, μαζί με διαπιστευτήρια και μια επιστολή του προς τον πρόεδρο Τζώρτζ Μπους. Έζησα πολύ κοντά σε σπουδαίους ομογενείς μας και γνώρισα, μέσα από διαφορετικές συγκυρίες, Αμερικανούς που έφτασαν μέχρι το υπέρτατο αξίωμα του Προέδρου.
Έχοντας ζήσει στις ΗΠΑ και φέροντας την εμπειρία από το διπλωματικό σώμα, αναπόφευκτα και με αφορμή την επίσκεψη του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη καταθέτω ορισμένους προβληματισμούς.
Υφίστανται σήμερα οι προϋποθέσεις διεθνούς αποτελεσματικότητας για την χώρα μας; Είναι νωρίς να εκτιμηθεί. Η εξωτερική πολιτική δεν μπορεί να ασκηθεί μόνο με άριστους λογούς ή με νωχελικές αναζητήσεις, με πανηγυρισμούς και κολακείες και μονομερείς αρνητικές κριτικές.
Η επίσκεψη του κ. Μητσοτάκη στις ΗΠΑ, εκτός από τους συνειρμούς και τους πολιτικούς συμβολισμούς, δημιουργεί με τον τρόπο που πραγματοποιήθηκε τεράστιες ευκαιρίες αλλά εγκυμονεί και τεράστιους κινδύνους.
Οι ΗΠΑ έχουν ένα παγκόσμιο στρατηγικό πρόγραμμα που αφενός δεν μένει στάσιμο, αφετέρου δε πρέπει να υποβοηθηθεί και από επί μέρους εθνικές «ριζοσπαστικές» ενέργειες, ιδιαίτερα στη σημερινή φάση που βρίσκεται η Ευρώπη και τις ευαίσθητες ισορροπίες που τηρούνται μετά τον πόλεμο.
Το «Νατοϊκό έδαφος» που επικαλούνται δεν αναπτύσσεται μόνο με απολύτως ελεγχόμενες κινήσεις. Ο μακροχρόνιος σχεδιασμός στην προοπτική ή μη προοπτική της σχέσης (προς οιανδήποτε κατεύθυνση) για να υπάρξουν θετικά ή αρνητικά αποτελέσματα, είναι απαραίτητος.
Η Ελλάδα δεν χρειάζεται, εξάλλου, στην παρούσα φάση μόνο ένα υποτιθέμενο δίχτυ προστασίας, αλλά ένα σταθερό δίχτυ ασφαλείας, συνοχής και ανάπτυξης των υποδομών της.
Το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας είναι άμεσης αναγκαιότητας και πρώτη διπλωματική προτεραιότητα.
Εκτός των ισχυρών οικονομικών ερεισμάτων, μόνο με την πραγματοποίηση των αναγκαίων εσωτερικών μεταρρυθμίσεων και την δημιουργία ενός αρραγούς μετώπου με λαϊκό και εθνικό περιεχόμενο θα μας υπολογίσουν.
Η συστηματική καλλιέργεια των σχέσεων με τους γειτονικούς λαούς είναι μια άλλη αναγκαία προϋπόθεση.
Εξοντωτικό, μαραθώνιας διαρκείας, παιγνίδι «πόκερ» για δυνατούς παίκτες, δυνατούς πολιτικούς και πολύ δυνατούς διπλωμάτες και στρατιωτικούς.
Ξεχωριστό θέμα είναι η Αλεξανδρούπολη. Αν δεν ενταθεί η προσοχή μας σε όλες τις στρατηγικές παραμέτρους μπορεί να βρεθούμε προ μεγάλων εκπλήξεων
Με την εγκατάσταση των Αμερικανών στην Αλεξανδρούπολη και στη Ρεβυθούσα, ξεκίνησε μια εξέλιξη που δεν μπορούμε πια να ελέγξουμε που θα μας βγάλει.
Βασικό να μην υποτιμήσουμε τους γείτονες και να μην υποβαθμίσουμε την συνολική εθνική προοπτική του ελληνισμού.
