Το COP26 της Γλασκώβης, η 26η Διεθνής Διάσκεψη για την Κλιματική Αλλαγή που οργανώνει σε ετήσια βάση (covid επιτρέποντος) η Σύμβαση-Πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή (United Nations Framework Convention on Climate Change) έφτασε στο τέλος του.
Έχτισε ελπίδες και προσδοκίες όσο κανένα άλλο, αλλά δεν κατάφερε να δώσει το αποτέλεσμα που όλοι περίμεναν.
Πιο σημαντικό όμως είναι ότι δεν έδωσε το αποτέλεσμα που απαιτείται για να διατηρήσουμε την άνοδο της θερμοκρασίας κάτω από 1,5ο Κελσίου.
Και έτσι έχουμε ένα χλιαρό σύμφωνο της Γλασκώβης (Glasgow Climate Pact) για το κλίμα.
Καλύτερα από κανένα σύμφωνο;
Ναι φυσικά , αν και η απουσία συμφώνου, ίσως να οδηγούσε στην σύγκρουση με την πραγματικότητα που όλοι αποφεύγουν. Δεν θα μάθουμε ποτέ.
Ο Πρόεδρος του COP26 Alok Sharma, o Kerry, o Timmermans και δεκάδες άλλοι έκαναν τα πάντα τις δύσκολες ώρες το βράδυ του Σαββάτου για να κλείσει μια συμφωνία.
Ο πρόεδρος καλούσε τους σύνεδρους να πάρουν τις θέσεις τους αλλά δεν κουνιόταν κανείς.
Υπήρχαν δυο «τσαμπιά» ανθρώπινα σταφύλια, ένα με τον Kerry στο κέντρο κι ένα με τον Timmermans, που δεν κουνιόντουσαν.
Μην ξεχνάμε ότι ήμασταν ήδη στην παράταση, όχι ωρών αλλά μιας ολόκληρης ημέρας.
Γιατί; Επειδή όλοι σχεδόν είχαν κάποια διαφωνία στο τελικό κείμενο παρά τα ανανεωμένα σχέδια που κυκλοφορούσαν.
Έπρεπε να πειστούν όλοι. Και αυτό έγινε με το πιο απλό επιχείρημα από γενέσεως κόσμου:
«Το καλύτερο είναι ο εχθρός του καλού.» (…πόσο μάλλον το άριστο….)
Αυτό το επιχείρημα που ο ειδικός απεσταλμένος των ΗΠΑ John Kerry ανέφερε και στην παρέμβαση του, έπεισε όλους τους μικρούς και κατατρεγμένους να καταπιούν τις αντιρρήσεις τους για τα ημίμετρα και να δεχτούν το τελικό τρίτο σχέδιο.
Όλους; Όχι και όλους.
Μόλις κάθισαν όλοι στις θέσεις τους και ο Alok γυάλιζε το σφυράκι του, η Ινδία χάλασε το πάρτι.
Ήθελε ο εκπρόσωπος της Ινδίας, να αναπτυχθεί η χώρα του, όπως έκαναν τόσα χρόνια οι ανεπτυγμένες χώρες με χρήση άνθρακα και αυτό το αναφαίρετο δικαίωμα της το διεκδικούσε η Ινδία την τελευταία στιγμή, όταν όλοι είχαν συμφωνήσει να μην ανοίξουν πάλι οι διαπραγματεύσεις. Άλλωστε, μην ξεχνάμε πως λίγες μέρες πριν, η Ινδία δήλωσε ότι θα πετύχει τις περίφημες καθαρές μηδενικές εκπομπές CO2 το 2070. Τώρα έγινε κατανοητό τί είχε στο μυαλό της.
Αφού γλύτωσε στο τσακ το εγκεφαλικό ο Πρόεδρος διέκοψε τη συνεδρίαση για νέες διαβουλεύσεις. Εκεί επικράτησε και πάλι το γνωστό επιχείρημα για όλους πλην Ινδίας (με πλάτες Κίνας) η οποία ζήτησε την ακόλουθη αλλαγή διατύπωσης:
Αντί να γράφει το κείμενο σταδιακή κατάργηση του άνθρακα (Coal phase out) να γράφει σταδιακή μείωση (Coal phase down).
Και εγκλωβισμένοι όλοι οι υπόλοιποι από τις ίδιες τις δηλώσεις τους, έβγαλαν μερικές ηρωικές κορώνες και το κατάπιαν.
Υποστηρίζουμε εδώ και χρόνια ότι η παγκόσμια αντίδραση υστερεί σε σχέση με την επιστημονική επείγουσα επιταγή για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.
Επί 26 συναπτά COP το αποτέλεσμα ήταν πάντα πολύ χαμηλότερο από αυτό που απαιτείται και μάλιστα επειγόντως.
Χρειαζόμασταν ένα COP που θα αναπλήρωνε τον χαμένο χρόνο.
Δυστυχώς το COP26 δεν ήταν αυτό το ξεχωριστό COP.
Θα καταφέρει το COP27 να καλύψει τη τεράστια διαφορά που έχει δημιουργηθεί μεταξύ απαιτούμενου και παραδοτέου;
Άγνωστο.
Η ουσία παραμένει ότι αυτή ήταν η 26η συνεχής νίκη των ορυκτών καυσίμων.
Βαρύ να το χωνέψεις.
Σκεφθείτε ότι ήταν ταυτόχρονα η πρώτη φορά που σε απόφαση του COP γίνεται αναφορά στα ορυκτά καύσιμα, έστω και με αυτόν το χλιαρό τρόπο και μόνο στον άνθρακα.
Λένε πως «ομάδα που κερδίζει δεν την αλλάζεις».
Με ομάδα που χάνει συνέχεια τι κάνεις;
Αλλάζεις παίκτες, προπονητή και κυρίως ….χορηγούς.
Διαφορετικά, τα μελλούμενα θα θυμίζουν τους στίχους του Ορέστη Αλεξάκη (Από το Άλμπουμ των Αποκομμάτων)
…Κι άλλωστε σε ποια μέλλοντα προσβλέπεις;
Όλα έχουν προ καιρού συντελεστεί
Σκιές του παρελθόντος είμαστε όλοι..
ΥΓ.
Ήταν περασμένα μεσάνυχτα (στην Αθήνα, για όσους συμμετείχαν εικονικά) όταν δόθηκε ο λόγος σε ομάδες παρατηρητών και ακτιβιστών για μερικά λεπτά για να πουν τη γνώμη τους σε μια σχεδόν άδεια αίθουσα.
Η ομάδα των Youth NGO’s δεν το άφησε να πέσει κάτω:
«Μιλάτε για ώρες για τα παιδιά και τα εγγόνια σας και για το πώς νοιάζεστε για το μέλλον τους. Λοιπόν, εδώ είμαστε να σας πούμε πώς νιώθουμε, αλλά όλοι έχετε πάει σε δείπνα και δεξιώσεις».
Με αξιοσημείωτη εξαίρεση την Patricia Espinosa που κάθισε μέχρι το τέλος. Σεβασμός!
Αυτά και του χρόνου στην Αίγυπτο..
