Ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας αναγνωρίζει το έργο και την αποστολή της Ελληνικής Αστυνομίας, ωστόσο, το μείζονος σημασίας ερώτημα που ακόμη και σήμερα προβάλλει κατηγορηματικά είναι αν η Ελληνική Αστυνομία έχει την ευρεία πολιτική συναίνεση, στήριξη και αποδοχή.
Στο πλαίσιο αυτής της συλλογιστικής, οι δημόσιες υποτιμητικές και περιφρονητικές δηλώσεις πολιτικών, πολύ δε περισσότερο μελών του ελληνικού κοινοβουλίου, για το προσωπικό της Ελληνικής Αστυνομίας, δεν συμβάλουν στην εδραίωση της εμπιστοσύνης και της κοινωνικής αποδοχής του αστυνομικού θεσμού.
Η ειδοποιός διαφορά μεταξύ άλλων ευρωπαϊκών Αστυνομικών Σωμάτων και της Ελληνικής Αστυνομίας έγκειται στο γεγονός ότι η Ελληνική Αστυνομία δεν έπαψε ποτέ να μέμφεται για τα μελανά σημεία της ιστορίας της (κατοχή, εμφύλιος, δικτατορία), ενώ άλλες Αστυνομίες με παρόμοια προβλήματα όπως η Ιταλική, η Γαλλική, η Γερμανική, η Αυστριακή, η Ισπανική έχουν ξεπεράσει ανεπιστρεπτί το παρελθόν τους και εδραιώθηκαν στην αντίληψη των κοινωνιών τους ως σύγχρονα Αστυνομικά Σώματα, προσαρμοσμένα στις ανάγκες και στις απαιτήσεις του κοινωνικού συνόλου για την προστασία της δημόσιας ασφάλειας.
Και αυτή η μετάλλαξή τους σε σύγχρονα Αστυνομικά Σώματα οφείλεται πρωτίστως στη συνεχή, έμπρακτη και ευρεία πολιτική συναίνεση και στήριξη της αποστολής τους από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, ανεξαρτήτως πολιτικών ιδεολογιών, μέσω μιας ενιαίας και μακροπρόθεσμης στρατηγικής.
Δυστυχώς, για την Ελληνική Αστυνομία δεν υπήρξε ποτέ μία τέτοια ενιαία στρατηγική αποδεκτή από όλους τους πολιτικούς θεσμούς της χώρας. Και τούτο αποδεικνύεται, μεταξύ άλλων, και από το γεγονός ότι η Ελληνική Αστυνομία αποτελεί συνεχώς αντικείμενο αναδιάρθρωσης με την αλλαγή της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας, με αποτέλεσμα να δημιουργείται μία εικόνα προβληματισμού στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο σχετικά με το ρόλο και την αποστολή της.
Η Ελληνική Αστυνομία από συστάσεως της μάχεται για την κοινωνική αναγνώριση και αποδοχή με τα λάθη της και τις παραλείψεις της, αλλά και με ένα, πέραν πάσης αμφιβολίας, σημαντικό έργο στην καταπολέμηση της εγκληματικότητας και της τρομοκρατίας και μάλιστα με φόρο αίματος ιδιαιτέρως υψηλό σε σύγκριση με το μέσο Ευρωπαϊκό όρο.
Υποτιμητικές δηλώσεις, λοιπόν, πολιτικών φορέων και παραγόντων που εκφράζουν, έμμεσα ή άμεσα, την απαξίωση του αστυνομικού θεσμού, επιδρούν αρνητικά στο ηθικό του αστυνομικού προσωπικού και ενθαρρύνουν παρεκκλίνουσες συμπεριφορές σε βάρος της ίδιας της δημοκρατίας και των θεσμών της.
Εν κατακλείδι, η Ελληνική Αστυνομία χρειάζεται μία ισχυρή και ευρεία πολιτική συναίνεση, διότι η αποστολή και το έργο της αφορούν το συλλογικό αγαθό της δημόσιας ασφάλειας, της προστασίας της ζωής και των δικαιωμάτων κάθε πολίτη χωρίς διακρίσεις.
***
*Ο Ευάγγελος Στεργιούλης είναι Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας Παντείου Πανεπιστημίου και Υποστράτηγος ε.α της Ελληνικής Αστυνομίας.
